TexEltje

  Have we realy seen what we are Can we see what we are Shining star Only the beloved Keeps our secret Eyes shut, Eyes wide Send love That's me Send my love Centraal museum vorige week, Een installatie over muren en grenzen. Basel Abbas en Ruanne Abou Rahme speelden met bovenstaande woorden. Ik wilde het rustig bekijken op internet maar dat was niet mogelijk. Dan ga je toch nog even kijken, zei echtgenoot R vandaag. In mijn eentje fietste ik naar het museum. Opschrijfboek mee, de hele tentoonstelling van de ommuurde stad voorbij gelopen tot ik bij de Annex kwam aan het einde van de tentoonstelling. Wat een prachtige woorden en hoe heerlijk om in mijn eentje te genieten. Alleen naar het museum, hebben jullie dat wel eens gedaan?

Echtenoot R zit boven aan het werk en ik lag net even in de herfstzon een slaapje te doen. De honden zitten bij mij op de stretcher omdat de zon schijnt. Als ik de letters van dit stukje zou laten staan zoals ik ze typ dan zouden jullie lachen. Ik moet steeds terug naar de vorige zin voor verbeteringen. Een paar dagen geleden kon ik opeens niet op mijn woorden komen, gelukkig was vriendin J aan de deur om een verjaarscadeau te brengen. Ik wilde haar iets zeggen maar de letters kwamen helemaal verkeerd uit mijn mond, ik brabbelde een beetje maar dat was absoluut niet wat ik wilde overbrengen. De kinderen waren in de buurt en de huisarts kwam en als ik het goed zeg kreeg ik daarna een epileptische aanval. Eindelijk de snufjes gebruikt die ik al maanden meedraag, maar toch jammer. Ongeveer 3 maanden ben ik zonder Keppra geweest, ik was trots en blij en licht dat ik zonder al die pillen stevig op mijn benen kon staan. Ik fietste, zelfs op de e-bike en wandelde overal waar ik zin had. De sp...

  Keiblauw is de lucht vandaag, de zon schijnt voor ons en dat is mooi. Bezoek van lotgenoot H. Ik vind het bijzonder om haar weer te ontmoeten. We maakten een herfstslinger van papier en blaadjes uit mijn eigen tuin. Wij slingeren ons samen door tijd en energie die voor ons gereserveerd is. We weten allebei niet hoe lang dat is. 1 ding is zeker, wij zijn stoere vrouwen, met moed, liefde en strijdvaardigheid. Dat staat in het boek wat ik vanochtend van H kreeg. Women that matter, anders dan anders, vol aandacht, keuzes en strijdvaardigheid staat op de eerste bladzijde.  Bij het bladeren zie ik foto's van Malala, Josepine Baker, Karen Blixen en Peggy Guggenheim, inspiratie voor lezen, tekenen, fotograferen en kijken naar kunst. H. en ik hebben geen automatische piloot gevoel, we kijken continu naar mooie dingen om ons heen. Keuzes genoeg of misschien hebben we geen keus? Ik luister naar de beste zangers. Butterflies in stead, everything is all right, unlock the door, lekker har...

Ik heb voorpret, tussenpret en napret, voordat er iets begint. Opeens was er een idee, wat als ik nou een poosje naar Texel ga. Mijmerend over mogelijkheden met vriendin S die in Oosterend woont. Support van echtgenoot R die in het weekend komt logeren. Wat heb ik nodig als ik alleen op het eiland ben? Een fiets De honden Visite Een boek, welk boek ga ik dan lezen? Mod Podge,voor mijn papieren bordjes kunst Een blogboek En kaarsen voor als de stroom uitvalt. Misschien kunnen de kinderen een nachtje komen...... En vriendinnen, veel vriendinnen. Bezoek aan de boekwinkel van Open Boek, kopje koffie drinken daar. Het zou nog leuker zijn als ik op de Valk bij mijn buurvrouwen zou kunnen zijn maar zij zijn net als ik verhuisd. Er zijn puppies bij schaapherder Daphne. Ik ben goed in aaien. Dat is een mooie klus. Mijn hart wordt warm van de ideeën, anderen meenemen in deze droom. Een beetje bevriend blijven met het Corona virus helpt.

  Restaurant Misverstand, ik kauw er al de hele week op, een restaurant gerund door jonge mensen met dementie op SBS6. Is het moedig of mag je mensen met een hersenaandoening niet laten zien in hun momenten van twijfel en veranderde leven? De titel vind ik niet positief, het is geen misverstand, ik vind het waanzinnig goed dat deze deelnemers zich blootgeven. Trainen, verwelkomen, snijden en fileren en serveren in de keuken van Ron Blaauw, chef kok en Johnny de Mol. De ogen van de deelnemers, daar word ik zo door geraakt, ik herken de blik van het zoeken naar woorden of gevoel, of honderd andere dingen waar je even niet op kan komen. Aan de slag met makreel en een roux, dan lijkt het heel wat. Ik zie ze lopen met de borden vol vertrouwen, dan lopen ze een paar passen en weten niet meer welk tafelnummer ze willen bedienen, of welk gerecht ze aanprijzen. Er is ook een scene over de geheugentest, daar weet ik alles van, papiertje aanpakken, scherpe vouw en met je rechterhand weer teru...