TexEltje

Herinneren is mijn woord waarover ik schrijf deze week. Herinneren is iets uit het geheugen opdiepen, aan iets terug denken, onthouden, "doen denken aan". Ik lag in de ochtend in mijn houten ledikant en er zat een muisje in mijn klomp naar mij te kijken, ik denk dat ik drie jaar was. De muis was er echt, ik droomde niet.... ik voel hierbij geborgenheid van de ingestopte warme deken. Oogcontact met de muis. Dat is mijn eerste herinnering. We Were Liars van E. Lockhart las ik net uit. Het boek heeft groene glimmende letters en de eerste bladzijde begint met Welcome. Dat ziet er vriendelijk uit. Geborgenheid en opgroeien, keuze's maken en wat is het goede om te doen, ik heb van dit boek gesmuld.  "If you want to live where people are not afraid of mice, you must give up living in palaces"  Ha daar is de muis weer even. Op de kaft staat: We are liars We are beautiful and privileged We are cracked and broken A tale of love and romance A tale of tragedy Which are lies...

  Kies ik voor de trap, de lift of de uitdagende roltrap naar het schrijfcafé in Postzaal 2? In het oude postkantoor rook het niet nieuw maar ook niet oud.      10 dames samen met 1 heer, allemaal voorzien van een schrijfblokje van tools voor taal en enthousiasmerende kaarten van de bieb schreven een reisverhaal. Voor de zekerheid ging ik ging ik vorige week even kijken waar de cursus zou worden gegeven zodat ik niets zou missen van de les. We schilderden met taal. Kiezen uit een mooie lijst citaten over reizen zoals: Reizen is de kunst zich thuis te blijven voelen, van schrijver Eric van der Steen En: Wie samen kan reizen, kan ook samen leven, van Simon Carmiggelt Ik was vergeten hoe geborgen het voelt, al deze boeken en mensen die van boeken houden tussen de indrukwekkende dakspanten van het gebouw. We luisterden naar inspirerende woorden en voorbeelden van de schrijfdocenten. Maak een reisje in 80 woorden.  Schrijf een verhaal door naar een foto te kijken. De...

    "Dit is de kortetermijn tonijn. Lang bevolkte hij alle oceanen. Hij heeft geen zeeën van tijd". https://reclamearchief.com/videos/asn-bank-de-korte-termijn-tonijn De kortetermijn tonijn is het nieuwe karakter van de ASN bank, ik ben fan van deze reclames. De tonijn kijkt schalks en "kan er dus niets aan doen door zijn korte termijn geheugen".  Dat geeft mij een gevoel van herkenning, het is mijn nieuwe vriend. (als ik het kan onthouden!) Als je nog even verder kijkt op you tube dan  vind je ook het Databeessie, het vreet cijfers en heeft alles al uitgerekend. Het Zeepaardenpaartje over de warmte is ook een aandoenlijk filmpje ASN wil met geld de natuur herstellen dat lijkt me een mooi plan. In mijn agenda staat al een half jaar de world clean up dag op 19 september. Eerlijk gezegd hoef je daar geen datum voor te prikken, iedere dag is geschikt om buiten op te ruimen als je maar plastic handschoenen aandoet.... dat maakt dan weer nieuw plastic, maar helpt tegen C...

Door de extra tijd die ik krijg om te leven kom ik in contact met lotgenoten. Vorig jaar had ik er geen geduld en energie voor en nu ontmoet ik mensen op mijn pad die net als ik een beperkte levensverwachting hebben. Hoe bijzonder fijn is het om samen te praten en ervaringen uit te wisselen. Om geen tijd te verkwisten kunnen we elkaar begrijpen, meevoelen, meedenken en elkaar op ideeën brengen. Elkaar recht in de ogen kijken geeft buitengewone gesprekken. Een waardevolle koffie ontmoeting. Thuisgekomen voelde ik pas hoe geraakt ik was.  Ik ging even op de bank liggen, ook om de hitte van me af te laten glijden, ik moest een beetje huilen. Iedere keer de koers, voor zo ver ik dat kan, bijstellen. Voelen wat is van jou en wat is van mij.... De honden kwamen aangesneld en gingen als de gezusters Hamster uit de Fabeltjeskrant bij mij liggen, liefst zo dicht mogelijk tegen me aan. Om tot rust te komen zocht ik op YouTube naar de Fabeltjeskrant, getriggerd door de gezusters Hamster....

Na alle Texelse en Katwijkse hoogtepunten en avonturen is het stil. Buren, dochter J, zoon G, familie, bijna iedereen is op pad naar België, Frankrijk, Zeeland en Italië. De tuinen zijn stil, alleen de tweeling verderop oefent op brabbelen en lopen. Soms is het jongetje ondernemend heel koddig om te horen. Ik denk dat hij dan iets eet wat niet mag of aan een plant trekt. Het kleine meisje doet dat niet, grappig alles groeit vanzelf. De enigen die wel lawaai maken zijn Struppi en Olijf. Zij zijn van de bewaking. Als er onraad of gezelligheid is, zoals de postbode, de bel, een dichtslaande auto deur van de baas slaan ze aan. Ook de poortdeur wordt met een uiterste accuratesse in de gaten gehouden. Gisteren heb ik poes Diva B geaaid in het huis van dochter J. Diva geniet van de tuin en loopt over de schutting. Leuk maar komt ze dan nog terug? Ik doe daar wel stoer over maar voel me ook verantwoordelijk. Hops, na 20 minuten zet ze haar nagels weer tegen de schutting en komt ze even kijken....