TexEltje

  Ik vond het boek van Femke van der Laan. ‘Stad vol ballonnen’. Ik heb haar woorden geleend. En daarna een nieuw verhaal gemaakt om met jullie te delen.   Hier begonnen onze dagen. Wat is goed voor de kinderen? Vanaf de fietsen voor me komt geen reactie. Maar, de onderbuurvrouw vraagt niet naar mij. Eberhart stierf toen het zijn bedtijd was. Vind je dat eigenlijk lang of kort? Vraag ik aan hem. Ik ken jou toch? Waarvan ook al weer? Ergens wist zij ook wel beter maar ik kon op dat moment haar lange verheugen niet met de grond gelijk maken. ‘Tot vanavond’, zeg ik zachtjes tegen de stropdas. In mijn hoofd maak ik zinnen. Met woorden als ‘later’,’ terugkijken’, en ‘trots’. Maar ik slik ze allemaal in want het is nog niet later. Gewoon, leven, zoals we altijd al deden. Dan was alles nog hetzelfde. Het vallen is gelukt, over het opstaan heb ik mijn twijfels. Maar nu zijn de herinneringen een vastgesteld aantal. Als sokken in een mandje; Ik dacht altijd dat ik het woord ‘nooit’ wel ...

De afspraak gepland. Naar de kapper. Mijn haar had besloten om op deze dag een nieuw kaal plekje lucht te geven. Nu zijn er 2 kale plekken. Ik zie het zelf niet, het zit aan de achterkant. En mijn muts die ik lange tijd niet zag is weer mijn vriend. Ik probeerde, per dag leven, alleen de heel korte termijn. Het is moeilijker dan ik dacht. Ik heb behoefte aan vooruitzicht. Het nieuws geeft me berichten over toeslagen, vuurwerk, corona en carbid schieten. Dat is niet wat ik zoek. Wat heb ik nodig?  Delen, lopen, fietsen, thee drinken. Mijn zus J wil met mij wordfeud spelen. En we maakten samen een slinger van goud en witte vlaggetjes met groene takjes eucalyptus.  

  In woorden van betekenis lees ik deze week over pelgrims. Ik had graag een keer naar Santiago de Compostella willen lopen, of naar Rome. We moeten dit bijstellen, naar het Pieterpad. Het Pieterpad, klinkt ook te ver weg. Waar ik nu wandel is gewoon in Tuindorp-Oost. De voeten zijn in beweging en ik loop de weg. Ik loop of fiets. Ben ik op weg, of ben ik er al? Ik plak papier op kartonnen bordjes, dat doe ik al lang. Ik kijk wat er achter de gescheurde stukjes papier ontstaat, soms is er opeens een kleur of motief of een gedachte. Soms wil ik het bewaren en wordt het toch iets anders. Ik vind het mooi dat mijn samenstelling niet vast ligt. Ik mag doen wat ik wil en ik geef de bordjes weg. Mijn bestemming is is hier. Het is vandaag.

 Houd moed heb liefde, staat op posters in Utrecht. Wees eerlijk en geef nooit op...... zegt Ingmar Heytze onze stadsdichter. Er warrelt een blaadje door de tuin door het wapperen van spreeuwen. 15 jaar geleden werkte ik mee aan een opdracht van een collega. We spraken over moederschap, twijfels en ik vroeg me af of ik goede keuzes maakte. Deze week ruimde collega R op en kwam het artikel tegen. Ze stuurt het mij, dan kan ik eens terug lezen wat er gebeurde en hoe het nu gaat met deze kinderen die op hun manier op pad zijn. Ik weet een verhaal van R wat ik met jullie wil delen. De vader van R, ergens in de tachtig was aan het tuinieren, dat deed hij graag. En terwijl hij in zijn klompen stond overleed hij. Hups, de aarde hing nog aan de klompen. Ik proef het en laat het door mijn gedachten gaan, hups je leven is klaar. Misschien een schrik of misschien was het goed. Hups hebben wij al een paar keer gevoeld. Dan zegt Strup woef. De kinderen vragen of ik koffie kom drinken. Is er lie...

  Veel gedaan in weinig tijd. Dochter J stelt iedere week hippe en fancy outfits voor mij samen. Cappuccino er bij, lief. Pepers van zoon G zijn naar Driebergen verhuisd, een heuse transplantatie om plantjes bij oma te laten overwinteren. Op de terugweg was er bijzonder roze, paars licht licht.  We waren ook een beetje de weg kwijt, geeft niets, de honden zitten knussig met ons in de achterbak, dat vind ik gezellig en vertrouwd. Bestraling 1. Ik heb een beetje schoolreisjes gevoel. Eerst de geheugen test, echtgenoot R mag en wil daar niet bij zijn. Het korte termijn geheugen is er niet best aan toe vind ik zelf. Toen ik research nurse was deed ik deze testen zelf bij kinderneurologie en mensen met ALS. Nu kan ik geen lijstjes met woorden onthouden, het voelt incompetent. Dit woord komt er heel gladjes uit. De bestraling was kort. Nog eens terugkijken in mijn boeken van moreel beraad, ik doe mijn schrift open. Een dialoog over overeenkomst en verschil. Voor welke keuze sta je n...

Vandaag verjaart mijn stoere zoon G. Werktp, wat schrijf ik nou, ik kan het zelf niet meer lezen. Ik drink thee zonder thee, warm water dus. Het was een tijd geleden dat ik in de nacht op mijn kamer zat. Ik wil echtgenoot R niet wakker maken. Door de nieuwe medicijnen is de druk een beetje van mijn hoofd af, slapen is dan weer een ander chapiter. Ik hoor dat de toekomst van de KLM aan een zijden draadje hangt. Ik vind dat naar voor ze, denk tegelijkertijd waar hang ik zelf aan? Geen zijden draadje, dat lijkt me zomaar te kunnen breken. Ik gebruik sisal touw om glimmende zilveren robuuste dennenappels te maken voor de herfst. Sisal is ook niet wat ik zoek. Zoek ik wel iets met een draadje, mijn armen en benen zijn sterk genoeg. Mijn hart is ook sterk, ik moet soms wel een beetje huilen, waar moet dit nu heen. Het licht komt er aan, het is volle maan, denk dat ik met Struppi naar buiten ga. Olijfje is niet zo matineus. Buurman K staat ook op, gelukkig. Het verjaarsontbijt met taart kan z...