Nieuw zacht en krachtig leven op de boerderij.

Op een donkere zaterdagavond reed ik mee in de dieselbus van mijn buurvrouw de schaapherder D.

Eigenlijk mijn enige bucketlist item, een lammetje geboren zien worden.

Omdat ik mijn tijdelijke vakantiehuisje moest gaan inpakken maakten we van de nood een deugd.

De verloskundige theorie was mij al een paar weken eerder uitgelegd door hulpherder T en nu was ik een beetje rillerig van moeheid en verwachting.

Boer J.W. had warme thee gemaakt en ik mocht de mok met het schaap, gevoelig als ik ben voor detail was ik daar heel verguld mee.

Eerst maakte ik kennis met schaap Willem, zij checkt iedereen die de stal betreedt. Dus dat was een warm onthaal. Deze schapen stonden in het hok met de zwangeren die 2 lammetjes in de buik hadden. Dit is makkelijk voor het overzicht. Er werd gepuft en gezucht en de schapen letten goed op elkaar.

Gezeten op een hooibaal had ik alles goed in het vizier. Het bevallende schaap ging even liggen en hops daar was een klein rammetje.

Het moederschaap was druk met likken en ontwarren van de vliezen, het rammetje leek het goed te maken.

J.W. en D. lieten mij rustig zitten maar uiteindelijk had het schaap een beetje hulp nodig. Er werden fluks nog 2 schaapjes geboren en binnen een mum van tijd kwam er een schaapje wat eerder die dag geboren was van een andere moeder bij de bevallende moeder en de 2 laatste lammetje gingen op een plastic zeil met vruchtwater en vliezen naar de moeder die eerder beviel die dag. Ik dacht even dat het aan mijn conditie lag dat ik het niet kon volgen maar snelle actie is in zo’n geval geboden. Ik kan het me goed voorstellen dat jullie de laatste alinea even  extra moeten lezen.

D en ik hebben nog even naar andere lammetjes gekeken die onder de lamp lagen en naar het schaap met de lammetjes met de mooiste lange oren. Wat een feest voor een nieuwbakken afscheid nemende Texelaar zoals ik. Ik heb er van genoten en wens jullie allen zo iets unieks te zien toe.