Nieuwe Keppra

Echtenoot R zit boven aan het werk en ik lag net even in de herfstzon een slaapje te doen. De honden zitten bij mij op de stretcher omdat de zon schijnt.

Als ik de letters van dit stukje zou laten staan zoals ik ze typ dan zouden jullie lachen. Ik moet steeds terug naar de vorige zin voor verbeteringen.

Een paar dagen geleden kon ik opeens niet op mijn woorden komen, gelukkig was vriendin J aan de deur om een verjaarscadeau te brengen.

Ik wilde haar iets zeggen maar de letters kwamen helemaal verkeerd uit mijn mond, ik brabbelde een beetje maar dat was absoluut niet wat ik wilde overbrengen.

De kinderen waren in de buurt en de huisarts kwam en als ik het goed zeg kreeg ik daarna een epileptische aanval. Eindelijk de snufjes gebruikt die ik al maanden meedraag, maar toch jammer.

Ongeveer 3 maanden ben ik zonder Keppra geweest, ik was trots en blij en licht dat ik zonder al die pillen stevig op mijn benen kon staan. Ik fietste, zelfs op de e-bike en wandelde overal waar ik zin had. De sportschool was ook heerlijk, trappen op de fiets en roeien en meedoen met de gym.

Mijn brein was opgepoetst en nu scharrel ik door de tuin, ik ben moe. De woorden komen langzaam terug en ik had moeite om eekhoorn te zeggen terwijl dat toch een favoriet diertje van me is. Vooral die van Toon Tellegen, zorg goed voor jezelf zegt de mier....

Maandag ging ik naar een koffietentje met dochter J en toen ik in mijn eentje terug kwam toen was het zo flodderig met die woorden. Ik doe mijn mond open en de woorden klinken nergens naar.

Het ritje met de ambulance heb ik niet meegekregen en ook het prikken van het infuus en de oplaaddosis heb ik niet gevoeld. Ik werd pas wakker bij de test, kan je vertellen wat dit is? Mijn hoofd zegt eekhoorn, maar mijn brein is het even vergeten.

Ik laat me met Keppra omarmen en luister een muziekje, Born to be alive kwam het eerste in me op. Echt waar!