Schrik
Mijn laatste blog was over de wedstrijd wie het eerste
lammetje in de wei zag, mijn manager A. of ik.
Ik won, om de hoek bij boerderij Hoogvliet stonden veel
lammetjes in de wei op maandag 25 februari. Ruben was op het eiland omdat het
krokusvakantie was. We hebben samen een foto gemaakt van de kleine zachte
diertjes.
Er was nog meer bericht die dag, via mijn directeur Texel K.
kreeg ik een economy house aangeboden op de Pontweg, een tiny house met een
schelpenpad erom heen. Wat een bof, wat
zag het er mooi uit. Ik zou er 18 maart in kunnen.
Op dinsdag was ik aan het werk op de Hollewal, de eerste
vergadering ging gewoon goed, daarna 2 telefoongesprekken die slechter gingen.
Bij het tweede gesprek kon ik helemaal niet meer op namen komen. Ruben belde
over het bezichtigen van de vloer in het economy house en ik zat alleen nog
maar te brabbelen.
Ik ben buiten op een bankje gaan zitten met 2 kopjes koffie
en Ruben kwam.
Hij haalde manager A en verpleegkundig specialist P want er
was iets helemaal niet pluis. Ik werd getest en merkte zelf dat ik de
opdrachten niet uitvoerde, dus met de ambulance naar Den Helder en daar kreeg
ik een epileptisch insult. CT en MRI werden gemaakt en wat verdrietig ik heb 2
hersentumoren in mijn linkerhersenhelft.
De hele week ben ik in het ziekenhuis van Den Helder
gebleven, wat een lieve mensen werken daar en wat heb ik veel geslapen. Nu heb
ik zelf Keppra, dexamethason en een neusspraytje in mijn zak voor bij een
epileptische aanval. Ik kan niet goed meer lezen en ben ook langzaam en
onhandig. Iedereen die mij kent weet dat dit niet is zoals ik normaal acteer.
Het voelt ook vreemd.
Inmiddels zijn we weer een hele dikke week verder, ik sta op
de wachtlijst voor een wakkere hersenoperatie. In al mijn enthousiasme voor
muziek en epilepsie heb ik een paar jaar geleden een filmpje doorgestuurd van
Ambroz die Schubert zingt tijdens zijn operatie. Schubert ga ik niet zingen,
wel de hele operatie testjes doen zoals lezen, plaatjes benoemen en vertellen.
Het is de moeite waard om dit kunststuk te bekijken.
Ik kan niet beter worden maar ben blij en trots dat ik een
mooie kans krijg om nog even tegen jullie te kletsen en mijn belevenissen op
Texel en in Utrecht te delen.
Het begroot me dat ik alle mensen van Omring en Texel moet
missen nu, het voelt gek om niet te werken, ik vergeet veel of moet lang denken
voordat ik op namen kom. Vooral het woord inktvis vind ik moeilijk en helaas de
naam van professor Robe is ook heel moeilijk te onthouden.
Ik hoop dat ik nog veel blogjes kan sturen over mooie
belevenissen.
Liefs van Eltje
Jemig Eltje, wat een schrik voor jou, fam, collega’s, vrienden en blog-lezers!!! Je hebt de “lammetjes wedstrijd” gewoonen. Laten we hopen dat je deze strijd ook doorstaat!! Wens je hierbij veel sterkte en kracht!!! Liefs😘😘😘 hermie.
BeantwoordenVerwijderenDank Hermie, het is een schrik. We gaan zien wat er op mijn pad komt!
BeantwoordenVerwijderenLiefs van Eltje
Lieve kanjermama
BeantwoordenVerwijderenLieve lieve springerige Eltje, zomaar op een maandagochtend je blog gevonden. En wat gaan lezen over jou en je mooie plan om op Texel te gaan werken, daar waar je altijd zo ontzettend geniet! En dan, die nare woorden over MRI, epilepsie...daar waar je zoveel van weet overkomt nu jou. Lieve dappere, ik ga je volgen. Corry Smid
BeantwoordenVerwijderen