Boekje

Vandaag gaat het boekje, de thesis, het proefschrift, van promovendus B. ingeleverd worden.
Het gaat over ESES epilepsie bij kinderen.
Ik weet nog dat hij er aan begon.
Ik was zijn researchnurse en we hebben veel samen gewerkt.
En gegeten, B heeft altijd zin in eten.
En gelachen en soms gingen we de strijd aan over wat hoort, wat verplicht is bij wetenschappelijk onderzoek bij kinderen.
We gingen naar Parijs met de Thalys voor een samenkomst voor een studie en brachten prachtig gekleurde macarons mee naar huis.
En nu is het boekje af.

Vorig jaar ging B samen met zijn vriendin S naar Melbourne voor een stage in het kinderziekenhuis.
We dachten allebei dat we elkaar niet meer zouden ontmoeten, 6 maanden is een lange tijd....
Gisteren stond hij in de poort met een groot boeket voor mij.
Om samen in de achtertuin iets te drinken.

S hield een blog bij met prachtige foto's en zo reisde ik al die maanden een beetje mee!
Het begon met het kopen van een auto en zo'n geweldige uitklap tent er boven op.
Dat zag er heel uitnodigend uit.
Foto's van bezoek en van de zee, tennissen.
De mooiste vond ik de wallaby die aan de ontbijttafel verscheen.

We hebben elkaar vragen gesteld, dat ging net als onze samenwerking in het UMC Utrecht.

B, kinderneuroloog in opleiding vroeg met interesse naar de stand van zaken in mijn hoofd en hoe het nu met het lezen ging.

Ik vroeg B wat de mooiste ervaring was van deze reis.
De natuur van Australië.

De 8-urige wandeling op Tasmanië op een berg.
Net iets te laat vertrokken dus in straffe pas deze uitdaging aangegaan.

Met hun 4-wheel drive waren B en S over een berg gereden en waren alleen op het strand.
Daar werd een huwelijksaanzoek gedaan met een ring en champagne, hoe mooi en hoe blij!

Ik sta in het dankwoord van het boekje en ben uitgenodigd voor half oktober om de verdediging bij te wonen.
Dat is om trots op te zijn.
Ik leef per dag, dat vind ik al heel wat.
Ik heb het in de agenda gezet en als ik kan, kom ik het met liefde.