Open dag hospice Texel

Wij hebben vakantie in een vakantie.
Een weekend logeren in hotel Strandplevier in de Koog.
Vanaf ons balkon op de tweede zie ik een camping en een bos, tenten en caravans.
De kerkklok tingelt elk uur, paardenhoeven kletteren met hun hoefijzers en vervoeren vakantiegangers.
Vogels kwetteren, lokken en zingen, kikkers die in de vroege ochtend plezier hebben onder en boven de plompenbladeren.

Ik voel me een deelnemer aan het tv programma Bed & Breakfast zo op een ander logeeradres.
Fijn om te zien dat ook in dit hotel na twee jaar toch een krasje op de bank komt en spetters op de fancy vintage blue muur.
Ze hebben stootvaste kasten en een kleed op de p.v.c. vloer, een heerlijk bed en een regendouche.
Beter binnen regen dan buiten.
Lollig om vergelijkend waren onderzoek te doen met ons vakantiehuis.
Dat brengt mij op nieuwe ideeën
De zeewind waait om ons balkon en de zon verwarmt ons, ik voel me gelukkig.

Vanmiddag was, hoe bijzonder, de open dag van hospice Texel, waar ik mijzelf ooit als vrijwilliger droomde.
Er zijn 70 vrijwilligers en er is altijd plek voor meer, dus wie dit leest en zich geroepen voelt....

Vrijwilligster A gaf mij een rondleiding door het gebouw waar 2 bewoners kunnen wonen.
Texelse kleuren op de muur, gekleurde bloemen in de ramen. In de huiskamer ligt een blokjesdeken en zijn genoeg stoelen voor familie en andere bezoekers.
Het zag er welkom uit.

En hoe leuk, daar was hospice coördinator L, ooit collega in het UMC-U.
Samen zaten we in een geurende, wuivende bloementuin. Ontstellend mooi.
Wij ontmoetten elkaar bij de cursus Texel voor beginners, zaten naast elkaar.
En beloofden elkaar toen samen dingen te gaan doen, dat is gelukt.

En met dit bezoek heb ik het hospice verbonden met verpleeghuis de Hollewal, beide coördinatoren zijn zo druk geweest afgelopen jaar dat ze elkaar nog niet ontmoet hebben.
Ze wonen dichtbij elkaar in Oosterend en gaan elkaar zien, ik weet het zeker!