TexEltje

De MRI is stabiel. Dat is een troostrijk bericht van de neuroloog en de andere dokters vlak voor Kerst. Ik mag de wei in en meld me als er iets is, geen chemo, geen bestraling gewoon zijn wie ik ben en genieten van wat deze dag brengt. Ik beloof dat ik blogjes maak zoveel ik kan. Iedereen maakt mijn "zijn" zo mooi als het kan zijn., en daar wil ik jullie voor bedanken. Ik las vandaag in de blog van mijn inspirator Schrijfvis :   Je kust me, je sust me Omhels me, gerust me Je vangt me, verlangt me van Maaike Ouboter, zo mooi. Iedereen die deze tekst leest weet hoeveel jullie me dit jaar hebben gesust, gekust, gerust en gevangen. Laten we daar in 2020 mee doorgaan!  Tot volgende blog en liefs van Eltje (texeltje)

Narrig was het woord van vorige week, moe van de chemo. Zou ik die pillen nooit meer hoeven slikken? De verpleegkundig specialist en de arts spraken al eerder over dit moment.   Eerst wil je de chemo niet meer en daarna denk je: maar wat dan….. Af en toe tranen, van de narrigheid en katterigheid en ook leuke dingen: met zus J met de auto naar de stad voor minihulst. Bezoek aan de dierenarts omdat hond Olijfje een epileptische aanval had. Nu hebben we allebei een snuifje in mijn tas mocht iemand van ons beiden een langdurige aanval hebben. Liters thee en koffie gaan er doorheen met alle vriendinnen en zakdoeken bij heftige vragen en overwegingen waarna we weer lachen en elkaar vasthouden. Blij met de psycholoog M. die alles weer even in perspectief zet. En vandaag weer gefietst, wat fijn, ik doe het weer! Ook deze week gaan we naar het UMC Utrecht voor MRI en uitslagen. Ademen en een stukje lopen met de hond en ik denk aan jullie allemaal!

Geachte Uil, ik vraag beleefd, of uw nek soms schroefdraad heeft. U draait uw hoofd zo eng ver rond, Waarom valt het nooit op de grond? Dit vraag ik voor biologie want ik begrijp niet wat ik zie Imme Dros Dit "tafelboek" heb ik gekregen van echtgenoot R, het een natuurgedicht voor elke dag van het jaar en was laatst ook bij de boekenrubriek van De Wereld draait door. Nog eentje dan? 'De vos......' sprak peinzend een konijn. 'Weet u wat het met mij is? Ik zie het liefst zijn staart omdat zijn bek dan al voorbij is.' Jan Boerstoel Het boek gaat over sneeuw, meeuwen, de zee, walnoten en regen regen. Ik wens het boek iedereen toe om te lezen en te bekijken. Hebben jullie een boekentip voor mij? https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/artikelen/boek-van-de-maand-november-2019

Afgelopen weekend waren we op Texel. Er waren prachtige luchten, rose met blauw. Er was ook iets anders wat ik met jullie wil delen maar ik kom niet op het woord. Even de tv uitzetten dan komt het woord misschien.....ja daar is het, regenbogen. Dubbele en korte, soms heel fel en soms heel hoog. Ik heb er van genoten. Vorig jaar, op 31 november trok ik in de Valk en was zo benieuwd naar mijn eerste werkdag. Wat is er in dat jaar veel gebeurd en wat heb ik veel mensen leren kennen, van Omring en toch ook van het UMC Utrecht. Het woord waar ik daar het meest over struikelde, of niet eens struikelde het kwam gewoon niet was ergotherapeut. Dat heb ik zo vaak moeten vragen, ik hipte als een konijn in mijn hoofd van revalidatie centrum "de Hoogstraat", naar revalidatie, naar geen fysiotherapie maar.....ergotherapeut. Ik heb ergotherapeut op mijn agenda geschreven omdat het maar niet in mijn hoofd wilde. Zo oefen ik nu op mijn vragenlijst van januari 2020, onthoud de v...

Deze week was er veel bezoek. Uit Frankrijk, we hebben hen lang niet gezien. We lunchten en hadden het over hun gezin, 2 dochters in Nederland en 2 in Frankrijk. Mooi om met hen de draad zo weer op te pakken. We spraken over hulpmiddelen bij lezen en mijn haperende korte termijn geheugen. Mindmappen over de personages bij het luisteren naar Storytel. Ik ga het uitproberen. Ik luister naar Nicci French, Blauwe Maandag is uit en ik ben nu bij Dinsdag is voorbij, ik heb deze boeken ooit gelezen en luister er naar tijdens was vouwen en het uitpakken van de afwasmachine. Het voelt raar om in een stoel te gaan zitten, te luisteren naar een boek en om je heen te kijken. Als je een boek leest sla je bladzijden om en lees je de letters dat is actief. Zo voor je uitkijken en luisteren zonder gaat mij niet zo makkelijk af. Ook uit België en Zwitserland, was er bezoek we dronken koffie, fijn om hen te zien en hun verhalen over thuis te horen. Ik geniet daar van. Ook vanuit Zwitse...

Van echtgenoot R kreeg ik met mijn verjaardag een opschrijfboekje van Wonder Woman. Omdat mijn eerste en tweede blogboekje volgeschreven waren begon ik aan Wonder Woman. Zij heeft allerlei wapens zoals een lasso van waarheid en armbanden van overgave die ze gebruikt voor krachtige energie. Dat kan ik wel gebruiken en klinkt goed! Ook aan de agenda van 2020 ben ik begonnen, dat is weer even slikken, zou ik dan nog gewoon met de hond rondjes lopen….. Afspraken worden gemaakt met de internist oncoloog voor januari, dochter J gaat met vriend L op vakantie en echtgenoot R heeft een reis voor collega’s georganiseerd. Ik schrijf het op in Mind & Spirit, zo heet de agenda, luister naar je gevoel staat op de kaft, oké dat doe ik. Hebben jullie ook al een nieuwe agenda? Liefs van Eltje

Gisteren met jarige job J. naar de EXPO van het Utrechts Archief in de Hamburgerstraat geweest. Er zijn sprekende schilderijen op de muur van Belle van Zuilen tot Koning Willem Alexander, de bouw van het station, een fiets waarop je als je hard genoeg trapt zelf foto's van de buurt kunt bekijken, heel fancy. Daarna thee bij De Rechtbank en op de fiets weer naar huis. Het was een mooie dag en de moeite waard. Zijn jullie er al geweest? http://tiny.cc/z8xzfz

Pffff ik kan weer even rustig ademen. De MRI van vorige week is vergelijkbaar met die van 2 maanden geleden. Ik ben er blij mee, de neuro oncoloog ook. Van blijdschap heb ik 2 koppen koffie gedronken tijdens het wachten op de internist oncoloog voor mijn chemo. 2 koppen koffie achterelkaar is sinds 26 februari niet meer gebeurd! Vanmiddag naar de kapper, even bijknippen. Ik heb nog steeds mijn mutsje op als ik buiten ben, fiets, of bijvoorbeeld naar de bioscoop hoewel het daar wel donker is! :) De plek waar ik bestraald ben blijft voor altijd bloot maar als ik zelf in de spiegel kijk zie ik de achterkant niet. Soort van kop in het zand maar dan anders! Nou nu is er weer tijd voor het breien van visjes, kaarten schilderen, thee drinken met leuke mensen en de hond uitlaten. Als iemand nog een tip van flip heeft voor leuke bezigheden dan hoor ik het graag.

Om mijn nek hangt een Wuzzi alarmketting. Het is wel een beetje bejaard maar heb hem toch gekocht. In de ochtend douche ik altijd als R er nog is, ik ben bang dat ik een keer zou vallen of epileptische aanval zou krijgen bij het douchen en dat het water dan maar blijft stromen. Of in mijn eentje met de hond wandelen, dat doe ik wel maar ga niet te ver want stel je voor dat ik omkiep op een scheefliggende stoeptegel. Nu heb ik mijn alarm, een felgroen kastje waardoor ik in- en buitenshuis niet de hele tijd naar mijn mobiel hoef te zoeken en meer vrijheid voel. Ik kan man, kinderen en zus bellen met 1 ronde knop, als de eerste niet opneemt gaat hij naar de volgende persoon. Ik ben er blij mee! Vandaag dus alleen gedouched en met de hond gelopen. Nou moet ik wel eerlijk zeggen dat de dwergteckels mij helpen bij het lopen, ze trekken me een beetje vooruit en weten de weg naar huis! Nu vanmiddag nog op de fiets naar de apotheek, leve de Wuzzi!

Weer op Texel, hoe zou het zijn? Storm op het eiland, de tuinstoelen rollen om in de nacht. Het is in de avond snel donker, vorig jaar ging ik bijna op de Valk wonen. Ik was daar soms helemaal alleen, de hond was dan bij echtgenoot R. Op mijn fiets ging ik dan in het donker naar het werk. Ik bedacht me hoe alles kan veranderen. Zo stoer in mijn eentje en nu heb ik soms angst voor alleen zijn, het verlies van woorden of vallen….. Dit weekend hebben we een pannenkoek gegeten en er moest wat gerepareerd worden aan het huisje. Ik heb thee gedronken met vriendin S en daarna eindelijk het nieuwe huis van mijn leidinggevende A.   in Oosterend gezien. Gezellig om de laatste nieuwtjes te horen over de collega’s, bewoners en bouwplannen. R vroeg me laatst wat ik het liefste wilde, ik zou zo graag gewoon helpen met het werk waar ik vorig jaar aan begonnen ben. Het was zo spannend en leuk. Ik twijfelde of de mensen van Omring op Texel mij nog wel kenden, het was ...

Kaizen (blog van vorige week) heeft het over kleine stappen, hoe meer ik het probeerde hoe harder ik ging lopen.... Extra visite, 2 keer in mijn eentje gefietst, pakjes aangenomen van DHL, in mijn eentje een avond thuis zijn. Het is allemaal gelukt en koste wel veel energie, maar waren geen kleine stapjes. De artsen geven aan dat meer doen niet de weg is voor mij, na een activiteit even uitrusten of een tukje doen is wat me goed zou doen. Soms lukt rustig aan mij gewoon niet door de wereld om mij heen. Deze week heb ik een nieuw project, ik vond een heel klein doosje waar ik kaartjes in bewaar. In het doosje zitten opdrachten om een tekening te maken. bijvoorbeeld: teken een droom                       teken een dier, een persoon en voedsel met een snor                       teken hoe jij je voelt                   ...

Mijn agenda heet:  Eenvoudig leven van Nynke Valk Per week kijk je wat je: wat je had willen doen                                        welke uitdagingen je tegenkwam                                        hoe je jezelf daar over voelde Een tip voor jullie allemaal uit 1 hoofdstuk uit de agenda. Je leven verbeteren in extreem kleine stappen Het gaat over Kaizen, kleine dingen verbeteren in haalbare stappen. Maak de stap zo klein dat je het eigenlijk raar of lachwekkend vindt. Hiermee kan je jouw uitdaging of angst om te veranderen omzeilen. Experimenteer in de komende week, is het advies Want wie heeft er geen uitdaging? Voor mij is geen dag hetzelfde, om eerlijk te zijn ben ik wel angstig over loslaten en ik hou zo van controle.  Ik ben...

Vandaag heb ik mijn winterjas aangehad, toch een mijlpaal. Het is iedere keer een verrassing als iets heel ver weg is, ik kijk naar mijn agenda en kan de toekomst niet overzien. En dan is het opeens toch zo ver! Ex-collega's en vrienden gaan voor kortere of langere tijd op reis en sturen mij foto's. Ik vind het fijn om naar te kijken, dan kan ik me inleven. Misschien kunnen we binnenkort een weekend naar Texel, de frisse wind opsnuiven! En anderen vertellen mij verdrietige verhalen over verlies van moeders, zorgen over zieke vaders of ander leed. Ook dan leef ik mee en denk aan jullie!

Schrijf en denktijd Mijn verjaardag is voorbij, bloemen, kaarten en dan...... Ik moet weer even tot mijzelf komen en denk na over de tips van de ergotherapeut en psycholoog. Niet alles in 1 keer aanpakken en dan niet meer verder kunnen maar een klusje en dan weer even zitten, de hond laten lopen en dan weer iets knutselen. Hoe deed ik dat nou ook al weer? De ene dag heb ik geen bezoek de andere dag 2 keer theevisite, in de ochtend en in de middag Ontmoetingen zijn mooi, fijn dat familie, buren en vrienden vertellen wat ze doen. Met een vriendin even naar het lab, voor een bloedafname en daarna met de auto mee naar Amersfoort voor een kopje thee. Op mijn verlanglijstje stond het afvalscheidingsstation voor het wegbrengen van een beeldscherm, echtgenoot R en ik zijn samen op pad gegaan. Een echte weekend activiteit. En dan hou je nog heel veel denktijd over. Soms maakt het me zenuwachtig, soms moe, soms verdrietig, hoe zal het allemaal verder gaan? Gelukkig was er het w...

Vorige week is er in het Centraal Museum in Utrecht een expositie gestart: Dromen in Beton over de geschiedenis van Kanaleneiland en Hoog Catharijne. Wij hebben een klein rondje gelopen in het museum. Het is leuk om te bekijken, de bouw in de jaren 60, zoveel grasvelden leuke bankjes en nieuwe flats. In het museum waren Pastoe en Gispen meubels en marmoleum vloeren. Filmpjes en posters. Ik hou daarvan!

Het is een mooie dag vandaag. Gisteren kwamen er zoveel appjes en kaarten en op mijn verzoek alleen een klein beetje bezoek. Allemaal bedankt voor de aandacht. Ik vind het een wonder dat ik 54 ben geworden, iedere dag is er 1. (dat geldt trouwens voor jullie allemaal!) We hebben gisteren een hummus maaltijd gegeten en het regende zo hard dat de kinderen naar huis gespoeld zijn. Gelukkig zijn ze niet van suikergoed. De dag daarvoor was ik in de bioscoop, ik ben de laatste maanden geen held in het donker maar met een zus en een vriendin is het gelukt. Straatnamen verdwijnen bij mij als sneeuw voor de zon maar Downtown Abbey kon ik wel onthouden. De hele bioscoop zat vol op woensdagmiddag en ik heb erg van de film genoten. Verder heb ik schoenen voor de herfst gekocht, ik kan alleen op platte schoenen lopen, liefst zonder veters maar met elastiek en dat is gelukt. Ik ben blij met deze schoenen, ze glimmen zwart. Ik wens jullie ook een mooie dag!

De vogels fluiten in de tuin en ik heb het gras gemaaid! Ik heb zonder en met hoedje in de tuin gezeten. Superlekker, eigenlijk beter dan het in de zomer was. Samen met de psycholoog, huisarts en ergotherapeut heb ik geleerd niet te hard van stapel te lopen en steeds een activiteitje, dan weer even een tukje, daarna weer een bezoekje en dan uitrusten voor de tv. Het lijkt heel eenvoudig, het koste mij veel moeite om niet alles achterelkaar te doen. Ik ben trots dat het me lukt. De knutselkast is opeens ook weer in ere, vilt, kaartjes naaien, visjes breien deed ik al sinds Texel, ben al bij Visje 8.

Al weken wist ik dat dit MRI bezoek eraan kwam, een MRI van het hoofd.... Spannend, de laatste MRI was mij niet goed bevallen. Deze keer hebben we het goed voorbereid met de Verpleegkundig Specialist en de MRI laboranten. Ik ben eigenlijk trots dat het zo goed gelukt is na zoveel stress van te voren. Hoe is het ook weer....de mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest.

Afgelopen weekend zijn we in ons Texelse huis geweest. Het was van allerlei pluimage en temperaturen. Even op visite geweest op een verjaardag. Met blote voeten door zand en zee. Een klein beetje tuinieren. De varkens zagen we niet meer, ik ben bang dat ze naar hongerige oorden zijn vertrokken. Wij aten een pannenkoekje en een frisse salade. Weer naar huis naar Utrecht waar ook weer alles nieuw is, zo hou je jezelf speels.

Olijfje Wij zijn in huis in het bezit van twee dwergteckels, Struppi en Olijf. Olijf is een beetje verstandelijk beperkt en heeft een forse onderbeet,  ze eet daardoor langzaam en kan niet zomaar bijten met haar halve gebit. Wij hebben al lange tijd een huismuis, ik denk altijd dat het er 1 is, R is er van overtuigd dat het er meer zijn. Een week of 3 geleden is Muisz 1 naar beneden gevallen langs de regenpijp, Olijf stond erbij en Muisz1 is overleden. Na Muisz1 volgden 2,3,4, en zelfs 5. Het kan te gek worden. Onze vogels worden niet meer gevoerd en verwend. De hond houdt ons op de hoogte, ik denk dat we professionele hulp buitenhuis, de bestrijdingsbrigade, erbij moeten halen want het loopt de spuigaten uit. Ik hoor het ook van buren om me heen, waar blijven de poezen?

Dag allemaal, vorige blog ging over angst in de nacht, nu verder over vakantie in de nacht. 10 augustus stond er in de Volkskrant magazine een bericht over de thuisploeg , foto hieronder. Er zijn mensen, jong en oud die nooit op vakantie willen. Ze blijven in hun tuinhuis, balkon, buurtcamping en vinden het prettig zo. Afgelopen week was ik op vakantie met veel familie in Limburg, ik vond het spannend en had er ook zin in. We hebben wat avonturen meegemaakt zoals een haperende vloerverwarming in onze slaapkamer waar de ramen maar 5 cm open gingen, warme boel zo.... De antenne van de tv deed het niet, de wifi haperde. Ik kan natuurlijk niet de hele dag op pad en moet af en toe afhaken als de rest leuke dingen doet. Het zou fijn zijn geweest als het huis dan goed ik elkaar had gezeten voor mij. Ik moet namelijk de trappen goed oplopen, de lichtknopjes zoeken, de douchekraan aankrijgen. Dat is allemaal vermoeiend. Dit had ik me niet gerealiseerd toen we dit huis gingen boeken....

Waarom is de nacht zo moeilijk, ben ik een angsthaas? Overdag gebeurt er van alles in en om het huis, de bus rijdt voorbij, de hond moet worden uitgelaten, doktersbezoeken en leuke afspraken wisselen elkaar af. Je zou zeggen na al deze activiteiten ga je heerlijk slapen en doe je nieuwe energie op voor de volgende dag. Maar in de nacht word ik wakker en dan is er angst, niet een beetje, ook niet na een poosje, maar boem een dikke klop van mijn hart. Wat is angst eigenlijk? Google zegt: angst is een emotie die helpt te reageren op gevaar. Het lichaam is in opperste paraatheid, de hartslag en ademhaling versnellen. Geen luchtigheid of lekker slapen maar paniek over de toekomst of het donker. Mijn wereld is dan klein. Hoe komt dat nou en hoe kom ik door de nacht heen? Hoe vind ik het vertrouwen en wat kan ik doen? de oncoloog schreef een tabletje voor om rustig te worden en weer in slaap te vallen de ergotherapeut keek met me naar de dagindeling de huisarts bracht me in...

Bij het honden uitlaten kwamen we terecht op het Utrechts Landschap Oostbroek. Het landgoed heeft een nieuw bord: Wink eltje van Oostbroek. Ik las over een project 'damhekken'. Deze hekken zijn te vinden in de provincie Utrecht en worden gemaakt door boer Joost Samson. Het  'damhek -met-naam'  t Winkeltje van Oostbroek er 1 van. Ik heb even een foto gemaakt voor de herkenbaarheid. Wie ik jullie ook graag even wilde voorstellen is 1 van de Lakenvelder minivarkens, je mag ze geen eten geven maar ze zijn gek op aanspraak en aaien. Ik wens jullie veel plezier op landgoed Oostbroek dicht bij het UMC Utrecht en ga graag mee voor een kopje thee of sap.

Bewegen is goed en geeft kracht, ook aan mensen met kanker. Ik ben op zoek waar yoga voor mensen met lichamelijke klachten gegeven wordt. Mijn geliefde Bikram yoga leek me wat te ambitieus en te warm. Ik heb fijne mensen gesproken over mindfulness en daily fit, zij geven les in Oog in Al, dat is een eind fietsen in je eentje en dan gaat de les nog beginnen.... Deze week heb ik Nederland in beweging op televisie gedaan met Olga Commandeur en Duco Bouwens, zij geven iedere dag een lesje van 15 minuten, overzichtelijk en gestructureerd. Best leuk. Ook fijn is 30 days of yoga with Adriane en Yoga tv op de laptop. Maar het blijft wel heel alleen in mijn eentje. Het liefst zou ik dus gewoon naar de Bikram yoga gaan, ik ken de weg, de docenten, de oefeningen. Zou ik het nog in mijn vingers en benen hebben? Ik ga morgen of dinsdag een lesje doen, misschien op halve kracht. Op de site van Bikram Yoga Utrecht staat:  Iedereen kan meedoen en niemand is te ziek . Ik hou jullie...

Dit jaar lopen mijn schoonzus M, buurvrouw H en haar dochter E de vierdaagse van Nijmegen. Ik wilde graag gaan kijken hoe het met het lopen gaat en zwaaien langs de kant. Komende week gaat de chemo weer beginnen na bezoek aan de dokters en verpleegkundig specialist, ik vind het spannend. Jammer dat ik niet met mijn neus in Nijmegen vooraan kan gaan staan. Ik wens iedereen een mooie vierdaagse en mijzelf een vijfdaagse chemokuur. Tot volgende keer.

Er is pauze in de chemo en bestraling, daardoor heb ik meer tijd om na te denken en kan ik energie opdoen. Wat is mijn plan, wie ben ik en waar ga ik naartoe. Ik ben op zoek naar zingeving en dagbesteding. Ik werk al een paar maanden niet meer en hoe vul je de tijd in als je niet naar het ziekenhuis hoeft? Overdag plan ik een bezoek voor een kopje thee of een wandeling met de hond. In de nacht is het een heel ander verhaal. In het donker voel ik me angstig over wat de toekomst gaat brengen. Hoe kan ik invloed hebben op deze situatie? Hulp vragen bij de huisarts, verpleegkundig specialist, familie, vrienden, collega's, de dominee's in de straat, het Helen Dowling Institute. Niets doen is geen optie. Ik zoek psychologische hulp, de wachttijd voor therapie is lang en de vakanties voor iedereen komen steeds dichterbij. Zelf zoeken met tips van anderen werkt voor mij nu het beste, er zijn veel mensen die meedenken over mindfulness, yoga en gesprekken. Dank je wel daarvo...

Samen met mijn zus J heb ik een zingen voor het brein lente workshop gedaan van Martina Tobin. https://www.martinatobin.nl/ Wij waren in de zolderzangruimte uitkijkend op de Dom, wij hebben de spieren losgemaakt, een vrolijk gezicht opgezet met een grote mond voor meer geluid. Onze keuze viel op the Sally Garden een Iers liedje wat ook voorkomt in de film en het boek the Children Act van Ian McEwan. Verder kwamen we op On top of the world van de Carpenters. Deze karaoke versie doet me denken aan dansles als tiener bij dansschool Kees Zeegers en maakt me blij. Als ik weer thuis ben loop ik in mijn eentje te fluiten en te zingen, ik ben trots op Martina dat ze ons zo goed aanvoelt, op mijn zus die dit bedacht en op mijzelf dat ik blij wordt van het tweede stem zingen. Nog 1 les te gaan! Fluit jij ook van plezier?

Stel je eens voor dat de komende 24 uur helemaal van jou zijn, wat ga je dan doen of juist niets doen. Ik vond deze schrijfopdracht op internet en heb er over nagedacht. Als ik het mocht zeggen ging ik naar de leeuwinnen en woonde een voetbalwedstrijd bij. Eigenlijk ben ik blij dat ik niet echt ging want het is erg warm in Frankrijk en heel druk met oranje fans…. Verder zou ik samen willen zijn met mijn familie, ik zou een yogales doen, een film kijken, een ijsje eten. Lopen met de hond en zingen, fluiten en blij zijn. En een glaasje vers geperst sap. En als laatste graag een rondje mee met de testtram van Utrecht. Wat zouden jullie kiezen? Ik ben benieuwd en hoor het graag. Liefs van Eltje

Op dit moment is Maarten van der Weijden nog steeds zijn Elfsteden zwemtocht aan het zwemmen, ik heb dit weekend veel naar omroep Friesland gekeken. Wat een doorzettingsvermogen van Maarten en wat veel mensen ondersteunen hem met meezwemmen en donaties. Geweldig, maar de verhalen van ouders of verloren partners zijn schrijnend. Zoveel mensen hebben te maken met kanker. De verhalen sterken me en aan de andere kant maken ze me verdrietig. In Weert was dit weekend een voorbereiding voor de Mont Ventoux fiets en wandeltocht, de Jan Caris Tocht van het Toon Hermans Huis in Weert, ik ben dankbaar dat Ria haar tocht aan mij heeft opgedragen. Maarten en Ria: thank you!

Past jouw levensverhaal op een bierviltje? Het weekend voor ik ziek werd waren echtgenoot R en ik te gast bij het Gulpener Brouw Lokaal in Limburg. Een poosje daarvoor las ik een opdracht bij een schrijfcursus: 'Schrijf jouw levensverhaal op een bierviltje' In het Brouw Lokaal lagen stapels viltjes om je mening te geven over de gastvrijheid, tijdens het wachten begon ik te proberen mijn levensverhaal op te schrijven. Een viltje is echt heel klein, to the point schrijven is dan vereist en ik ben nogal breedsprakig. Je denkt nu misschien mijn levensverhaal past niet op het viltje, ik begrijp dat als geen ander. Toch denk ik dat het mogelijk is om jouw en mijn verhaal te schrijven. Mocht je de uitdaging aangaan dan ben ik benieuwd naar jouw viltje als je dat mij wilt delen...... Tip van Flip: Renate Dorrestein ( geboren 25-01-1954 overleden 4-5-2018) deed een project om mensen sneller te laten verbinden via bierviltjes. Zij gebruikte 5 vragen om te gebruiken voor...

Aan het begin van de chemo- en bestralingsplanning vroeg ik me af of ik mijn haar zou verliezen. In een van de vele informatiefolders van het UMC Utrecht staat dat na 14 dagen op de bestralingsplek het haarverlies begint. Ik maakte me er toen niet druk over. Precies op dag 14 begon het, eerst haarpijn op het hoofd, daarna uitval. Het haar zit overal, ik borstel voorzichtig, was voorzichtig, slaap voorzichtig, het is geen feestje. Mijn fijne kapper gebeld, Schiffer Haarbeleving van de Nachtegaalstraat in Utrecht Dezelfde middag kon ik terecht voor een knipbeurt. Dat zag er al weer beter uit. Als het haarverlies (verdrietig woord ook....) blijft bestaan in komende weken mag ik terug komen bij mijn kapper om nog meer van mijn haar te laten knippen of alles eraf te laten   halen zonder extra kosten. Wat een aardig aanbod in deze tijd van onzekerheid. Ik weet niet wanneer dit haargedoe stopt, het kan nog doorgaan tot 14 dagen na de laatste bestraling. Vand...

Vandaag was immunokuur 3 van de studie gepland  met voorafgaand het met de oncoloog. Bij het screenen van de lijst van de studie bleek dat ik bij week 2 flinke last heb gehad van bijwerkingen. Omdat ik ziek was had ik afgelopen week veel tijd om te denken, ik stond voor de keuze: ja ik ga door (met de immono-infusen) en verleng mogelijk mijn leven of nee ik stop met de infuusbehandeling, ik vind het te zwaar en krijg teveel bijverschijnselen.              Ik ga voor kwaliteit van leven en verkort mogelijk mijn leven. In het gesprek met de oncoloog spraken we over wanneer ben je happy, wanneer gaan je ogen stralen. Wat ik zou wensen is behandeling van mijn hoofd met minder bijwerkingen  (hoofdpijn, hallucinaties, misselijkheid en nog andere akeligheden) Mijn ogen gaan stralen door: -het lopen met de honden - het fietsen in mijn buurt -30 days of yoga with Adriene -antwoorden op jullie appjes, mails en kaarten -bij mijn gezi...

Hoi allemaal, Sinds kort ben ik gestart met chemotherapie en bestraling en een immunologische studie met Marizomib. Daardoor kom ik alle dagen bij het Cancer Center. Het is een grote afdeling met veel apparatuur en kamers en mijn kamer is U10. We zijn begonnen met een intake een parkeerkaart, een masker en een CT scan vooraf. Het masker zit goed vast om je hoofd op de juiste positie te houden. Toen we het masker gingen aanmeten werden er twee ogen en een mond in gemaakt, ik vroeg direct of er ook neusgaatjes in mochten maar dat zou een verlies van de straling geven. Volgzaam als ik ben zijn we gestart met de therapie. Wat een vriendelijke radiotherapeutische laboranten en radiotherapeuten. Het masker zat strak maar het is me gelukt er door te ademen. Iedere dag reis ik met een eigen chauffeur zoals dochter J of zoon G mijn eigen R naar het UMC Utrecht. En iedere keer als ik een nieuwe tante of vriendin meeneem, die me gereden heeft, wordt er uitleg gegeven, en mag ...

Moederdag en dag van de Verpleging, Omdat echtgenoot R met jaarclub weekend is (hoe leuk!) komen dochter J en zoon G bij mij logeren. Zij maakten plannen voor lieve uitjes en restaurantbezoek. Vandaag is het dag 5 van de chemo, morgen weer bestraling en chemo, woensdag immunotherapie, bestraling en chemo. De eerste dagen vallen mij niet mee. Vol overgave ben ik hieraan begonnen maar wat een akelig spul die chemo. Vandaag gaan we een bolletje Roberto ijs eten en bakken we nu een bananenbrood van Yvette van Boven in de oven. Alles proberen is het devies van de dokter. Dan is het nu ook de Dag van de Verpleging, V&VN vraagt om een quote op social media. Ik laat mijn gedachten over deze dag gaan.... https://www.ikstastilbijdezorg.nl/?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=Ikstastilbijdezorg&fbclid=IwAR0MtnPmG6lkwuOroJO7rGqusMRMwCaAtjcikQbM2wxMpO6SJNPvy3aCKnA #ikstastilbijdezorg #ondanksalleskloptmijnverpleegkundighart Wat betekent dit voor mij, ...

Hoi, hoe gaat het met jullie? Ik ben gek op vragen en vond deze: Wat is jouw uitdaging voor de maand Mei? Ehm, ik weet mijn uitdaging wel.... en jullie? Op internet vond ik nieuwe vragen van teatopics. Uit een onnoemelijke rij vragen vond ik: Heb je afgelopen week iets nieuws geleerd? Als jij jouw eigen naam kan kiezen hoe zou je dan heten? (makkie: Texeltje natuurlijk!) Met wie zou je een dag willen ruilen? Ik ga er over mijmeren en ben nieuwsgierig naar jullie antwoorden. https://www.vraagzin.nl/2017/01/alle-teatopics-vragen-pickwick.html

Bestralingsmasker, CT scan en MRI zijn gemaakt, lab, ECG, done! Volgende stap is een reisje. Volgende stap is nog een reisje, naar de lammetjes. Volgende stap daarna is een behandeling met bestraling en chemo van 6 weken. Ik doe mee aan een studie met Marizonib, de artsen geven aan dat er goede resultaten zijn. Als ik het niet probeer dan weet ik het niet. Wat is de beste uitkomst? Wat zijn tips en tops? Beginnen. Eenvoudig leven met aandacht en concentratie. Lieve groet van Eltje

Volkskrant magazine 19-4-2019: Wat inspireert Sergio Herman? "Je hebt soms pijn nodig om de volgende stap te zetten." "Soms kunnen de tranen over mijn wangen stromen bij het horen van bepaalde muziek." "Een kaarsje opsteken voor iedereen die er niet meer is maar ook voor die er wel is." Sergio inspireert mij, jou ook? Ik hoor graag wat jou raakt! Eltje

Vanochtend liep ik in het bos, er waren madeliefjes en paardenbloemen, ik liep over het zand en stapte over boomwortels. Er lagen dennenappels en elzenpropjes. Soms scheen de zon, de wind waaide fris en een paar keer hagelde het vandaag. Heerlijk buiten ademhalen. Ik heb besloten niet te kiezen voor de begeleiding van fysiotherapie, ik ga voor het hoofd in de wind. En jij? Waar word jij vrij en blij van?

Heerlijk, naar buiten uit het ziekenhuis, wie is er nou 6 dagen binnen..... Samen met Ruben thuis in de tuin voor een lunch, daarna kwam er regen en onweer, flitsen in mijn hoofd van epilepsie en ook flitsen in de lucht. Ik ben dankbaar voor de fantastische zorg van iedereen in het UMC Utrecht, ik voelde me gezien en geholpen. Ik deel graag onderstaande tekst, mooi voor iedereen! your mantra is: thank you just keep saying thank you don't explain don't complain just say thank you say thank you to existance Mooji Tot gauw, lieve groet van Eltje

Morgen woensdag 27 maart ga ik met zus J naar de Bikram yoga. Samen fietsen, lekker in de warmte, focus op de bewegingen en het ademen. Ik ben graag in de school, fan van alle docenten en geniet. Op de site staat: "Je bent nooit te oud of te ziek en het is nooit te laat om weer helemaal opnieuw te beginnen" Ik heb dus gewoon een nieuwe leskaart gekocht en zodra ik kan ga ik weer meedoen, ik kijk er naar uit!

https://qz.com/1109183/scotlands-airbnb-meets-bookshop-lets-you-play-shop-owner-on-your-next-holiday/ Op Texel is boekenwinkel het Open Boek van Theo en Julia Timmer. Wij komen er graag, er worden boeken gesigneerd, besteld, ingepakt, je krijgt altijd een zelfgemaakte boekenlegger bij jouw boek en een boekendropje. Omdat ik na 1 april een nieuw huis zocht zou ik boven de boekenwinkel gaan wonen. Dit maakte mij heel blij. Afgelopen oktober kwam ik vertellen dat ik op Texel zou komen werken.     Theo pakte mijn hand en vroeg: “Wil jij mijn boekenwinkel overnemen” ik moest er bijna van huilen want een jaar daarvoor was ik dat echt van plan om hem te vragen. Wat een wonderlijke samenloop. In Schotland is ook een Open Book, het is een airbnb waar je logeert en dan eigenaar bent van de boekenwinkel. Ik vind het zo’n creatief leuk idee. Ik denk dat er echt mensen zijn die dezelfde droom hebben als ik. Stapeltjes maken en een bookclub starten, thee schenken, ik word er warm...

Tussen de vele post was een kaart van 1 van de bookworms van International Women’s Contact Utrecht, in het bericht stond dat H nog steeds de gouden eikel in de gang had liggen.   In het UMC Utrecht en bij de IWCU gaf ik een presentatie over Goud, een inspiratie boek en spel voor coaches en iedereen die zich wil ontwikkelen van Anje Marijcke van Boxtel en Aveline Dijkman Voor deze presentatie schilderde ik een hele bak eikels goud, omdat er een zaadje in zit wat kan groeien. De presentatie ging over angst en bang zijn, denken vanuit talenten in plaats van uit zwakten, hoe leef jij   jouw waarden? Ik heb goede herinneringen aan deze bijeenkomsten. Wie met mij het spel Goud wil spelen is welkom!

Goed nieuws, het geplande neuropsychologische onderzoek is op vrijdag 22 maart. Ik ben blij en wil graag het filmpje wat ik gestuurd kreeg van zoon G. met jullie delen, ik kijk uit naar de operatie op vrijdag 29 maart. Ijs en weder dienende. Ik blijf bloggen, dan kan ik jullie makkelijk via groepen bereiken.

In februari hadden we een beleidsdag Omring Texel. In een yogaschool, hoe leuk! Voorafgaand moesten we een muzieknummer inleveren bij de trainer voor een opdracht. Ik heb gekozen voor Freddy Mercury en Montserrat Caballe, Barcelona, niet om de plaats maar om de combinatie van de zangers, het bombastische en de tingelende klokken in het nummer. En natuurlijk de extravagantie van Fred. De opdracht die we allemaal wonderwel uitvoerden, verbond het team in de muziek. Zondag waren dochter J en ik in de bioscoop voor de https://www.pathe.nl/film/24526/bohemian-rhapsody-sing-a-long Wat een superleuke film, ik zag mijn zwaai sjaal die ik vroeger had en ik kende alle nummers. Ik had verwacht dat ik ging huilen bij Love of my life, daar hield ik het droog. Maar bij: We are the champions, hoe theatraal, "dramaqueen", gingen de sluizen open, J en ik hebben ons er keihard doorheen gezongen en gingen als laatsten de zaal uit. Heerlijk. Het leven is mooi. Hebben jullie oo...

Op een donkere zaterdagavond reed ik mee in de dieselbus van mijn buurvrouw de schaapherder D. Eigenlijk mijn enige bucketlist item, een lammetje geboren zien worden. Omdat ik mijn tijdelijke vakantiehuisje moest gaan inpakken maakten we van de nood een deugd. De verloskundige theorie was mij al een paar weken eerder uitgelegd door hulpherder T en nu was ik een beetje rillerig van moeheid en verwachting. Boer J.W. had warme thee gemaakt en ik mocht de mok met het schaap, gevoelig als ik ben voor detail was ik daar heel verguld mee. Eerst maakte ik kennis met schaap Willem, zij checkt iedereen die de stal betreedt. Dus dat was een warm onthaal. Deze schapen stonden in het hok met de zwangeren die 2 lammetjes in de buik hadden. Dit is makkelijk voor het overzicht. Er werd gepuft en gezucht en de schapen letten goed op elkaar. Gezeten op een hooibaal had ik alles goed in het vizier. Het bevallende schaap ging even liggen en hops daar was een klein rammetje. Het moedersch...

Mijn laatste blog was over de wedstrijd wie het eerste lammetje in de wei zag, mijn manager A. of ik. Ik won, om de hoek bij boerderij Hoogvliet stonden veel lammetjes in de wei op maandag 25 februari. Ruben was op het eiland omdat het krokusvakantie was. We hebben samen een foto gemaakt van de kleine zachte diertjes. Er was nog meer bericht die dag, via mijn directeur Texel K. kreeg ik een economy house aangeboden op de Pontweg, een tiny house met een schelpenpad erom   heen. Wat een bof, wat zag het er mooi uit. Ik zou er 18 maart in kunnen. Op dinsdag was ik aan het werk op de Hollewal, de eerste vergadering ging gewoon goed, daarna 2 telefoongesprekken die slechter gingen. Bij het tweede gesprek kon ik helemaal niet meer op namen komen. Ruben belde over het bezichtigen van de vloer in het economy house en ik zat alleen nog maar te brabbelen. Ik ben buiten op een bankje gaan zitten met 2 kopjes koffie en Ruben kwam. Hij haalde manager A en verpleegkundig specialist...

Mijn Manager A. en ik hebben een challenge: Wie ziet het eerste een lammetje in de wei en maakt er een foto van. Mijn buurvrouw D. op 'de Valk' is schaapsherder, zij is nu op reis en heeft haar hulpherders ingeschakeld voor haar kudde's aan de overkant en in de Slufter. Zo heb ik iedere keer andere buren, Struppi en Olijf vinden het mega interessant, honden die supergehoorzaam zijn en moeten werken voor hun brokjes, daar hebben zij nog nooit van gehoord. Ik vroeg hulpherder T. of hij buiten al lammetjes had gezien, hij gaf mij een lesje over de pasgeborenen, zij moeten eerst ongeveer 3 dagen bij hun moeder staan in een klein hokje om de "bee"  en de geur van hun moeder te leren kennen. Daarna kunnen zij de wei in. Ik zie dat bijna alle moederschapen dichtbij de stallen worden opgesteld, zij zijn vast bijna uitgerekend.   Dit weekend ben ik niet op Texel, ik ben bang dat ik mijn weddenschap ga verliezen.....

Zondagochtend is Bikram ochtend als ik in Utrecht ben. Op Texel ga ik op maandagavond naar Yoga by Sas voor een Alignment yoga les. Hoe kan ik de Bikram nou naar Texel brengen? Eerst met de honden door het bos voor de warming up. In de fitnesszaal van de Krim glimmen de apparaten mij tegemoet. Fietsen, crosstrainers, roeiapparaat, allerlei gewichten en steps, is het nou waar ik blij van word? 20 minuten op de crosstrainer, dat gaat lekker. Daarna spreid ik mijn yogahanddoek op de grote mat uit en start met mijn oefeningen op de beat van radio 538. Is dat focus of niet!!!!! De stemmen in mijn hoofd van de Utrechtse docenten Rosemarie, Kasper, Marco, Sherie, Tessa en Daphne zeggen me waar ik aan moet denken. "Werk aan je standbeen", "Kijk met een zachte blik", "Adem met een gesloten mond" en "Bedank jezelf dat je vandaag hierheen bent gekomen". Tussen alle fitnessfans sta ik rustig op 1 been en eindig na alle oefeningen met Namaste,...

Hallo allemaal, Luizenpluis, klassenmoeders en de MR, het is voor mij al een tijdje geleden. Vanavond was de Luizenmoeder weer op tv, echt grappig. Het ging over een brandoefening, "brand, brand, brand, niets aan de hand..... Veiligheid op school, veiligheid in het verpleeghuis. Hoe zou dat op de Hollewal gaan, ik heb me al meerdere malen voorgenomen de BHV e-learning te doen en het ontruimingsplan te bestuderen. Het is er nog niet van gekomen. Ik ben benieuwd hoe een ontruiming zal gaan, ik weet dat er iedere dienst een BHV-er aanwezig is en dat in 2018 de ontruimingsoefening goed verlopen is. Op scholen en kinderopvang hebben ze een touw met knopen wat de kinderen vasthouden, in het UMC Utrecht hadden we tape om de gecontroleerde deuren af te plakken een geel hesje en moest je weten waar de verzamelplekken waren. Nooit de lift gebruiken. Nu werk ik op Hollewal, er zijn mensen in rolstoelen, mensen die met de rollator lopen, mensen die op gesloten afdelingen wonen. ...

Zaterdagochtend in de Bijenkorf, koffie met friandises met boekenclub vriendin J, we bespreken Becoming, memoires van Michelle Obama. Wisten jullie dat Barack als stagair van Michelle is begonnen op een advocatenkantoor? En wisten jullie dat Barack en Michelle jaren een lange afstandsrelatie hadden, maandag vertrek en vrijdag samen spruitjes en puree eten in een restaurant en bijpraten.... Michelle daagt ons uit in haar boek, wie zijn wij en wat willen we worden? Ze vertelt over het doorbreken van protocollen als ze met mensen spreekt die huis en haard verliezen of betrokken zijn bij schietpartijen op scholen. Zij omhelst mensen ondanks dat het protocol dit niet toestaat en zegt: "Jij bent belangrijk en jij hoort erbij". becoming Echtgenoot R en ik hebben nu 2 maanden een lange afstandsrelatie, het gaat best goed, ken ik eigenlijk nog meer mensen die zo samen apart leven? Grappig, vriendinnen MC en C hebben een echtgenoot die op een andere locatie in het land w...