TexEltje

  Morgen begint het nieuwe jaar. Wat is er nou het beste, het jaar afronden of een heel nieuw jaar mogen uitzoeken? Op mijn verjaardag 26 september kreeg ik van zus J een agenda voor 2021. Nogal ambitieus vond ik. Maar hoe trots ben ik op mij zelf en op jullie allemaal, dat we dit zo goed met zijn allen hebben gedaan . Wat mooi, stoer, behulpzaam, robuust en met zachtheid. Op dinsdag komt altijd: 'woorden van betekenis'. Ik lees.... Wat heb jij bereikt? Het mag klein en groot, concreet of abstract zijn. Als jij een wens mag doen wat wens je dan?  Wat komt er dan het eerste in je op? Ik hoop dat jullie het met mij willen delen. Mijn nieuwe agenda heet Ontmoetingen. van Paulo Coelho,  Ooit zal alles op zijn plek vallen. Zo lang dit niet het geval is kun je het beste maar lachen om de verwarring, en af en toe een beetje huilen.... In het besef dat alles een reden heeft. Dit is nog maar de eerste bladzijde wat een troost en mooi begin.

  De donkerste dagen van het jaar zijn om te tekenen en te plakken wat ik zo graag doe. Vanochtend in de tuin zagen we een fazant vrouwtje op haar gemak, ze poetste en krabde zonder geluid. De konijnen hupsen en maken gezelligheid. In de krant staat een artikel over: dromen van normaal. Mooi, wat is normaal en wat kan ik dromen. Ik geef jullie mee tips voor 2021 (met een beetje hulp van Schouten Nelissen ). blijf je ontwikkelen en maak fouten. Maak fouten en vier ze, wees mild en groei. neem de tijd voor een gesprek en luister echt.. we hebben zoveel talent om ons heen, wees je hier bewust van en weet hoe je dit talent kan oproepen en inzetten. luister naar een blog. neem een coach om jouw horizon te verbreden

  Vandaag soep van de foodtruck gehaald in den Burg, pittig, zoete aardappel soep, warm. Welkom in een oud verhaal, Vischvijven in een poëtisch getijden boekje wat ik haalde bij J. van het Open Boek. Mogen zij u ook tot inspiratie zijn in bange tijden. Via de De Kleine Komedie , de adventskalender. Typhoon zingt houd licht. Kijk omhoog, kijk omhoog. Voel de aarde. Eindelijk ben je er terwijl je voor me staat. Ik bedank jou, ik bedank ons allebei. Weg met een bootje. Ik had wat langer moeten kijken. Voel de afstand. Ik ben wie ik ben. Ik kijk omhoog. Langer kijken en kijk omhoog. De muziek van Typhoon raakt mij vol blijheid.

  Echtgenoot R bracht mij naar de nieuwe bieb. Ik heb mijn fiets geparkeerd, verder doe ik het zelf. Het leukste vind ik de lift. Alle mensen die gelukkig worden van hun boek en er mee langs de lift lopen. Zijn jullie er al eens binnen geweest? Ik was in het het schrijfcafé. Van woorden naar opdracht, ik word blij van inspiratie. Deze keer ging het over Vier de Verschillen. Schrijfopdrachten over waar mijn kleur grijs in zit, samen met lila, een beetje blauw en verzachtend groen. Iedereen moest voor de ander een verhaal maken. Niet mijn eigen kleur zoals ik net beschreef, maar bruin zoals een een ouderwetse schooltas. De zelfde kleur als bier. Weet je nog hoe die tassen eruit zagen? En was het niet leuker om je spullen in een linnen tasje mee te nemen? Was je net te laat als de zoemer ging of was je op tijd? Was de klas groot of klein, was er veel huiswerk of deed dat er niet toe? Een andere opdracht was over Anne Frank, er waren stapels boeken met verhalen over haar. Toch weer wee...

  Dennenappels. Dat zou een mooi word feud zijn. Na 1 potje met mijn zus zie ik al dat zij veel langere woorden maakt dan ik. Echtenoot R wil me woorden aanreiken en voorzeggen. Dat bedoel ik niet. En wat een vreemde woorden kan je maken met word feud, cam, krage, cis, sprie en neu. De woorden die wij willen maken zijn grappig zoals wev maar dat is geen serieus woord. Misschien moeten we een ander spelletje doen. Ik maak voor Kerst dennenappels met gouden verf, dat past beter bij mij. Ze glimmen en ik word er blij van. Ik heb een paar ansichtkaarten uitgekozen in Laren bij het museum. Licht schilders. Ik heb er een paar gekocht zodat ik ze kan natekenen. Of er in ieder geval over na kan denken.

  Ik vond het boek van Femke van der Laan. ‘Stad vol ballonnen’. Ik heb haar woorden geleend. En daarna een nieuw verhaal gemaakt om met jullie te delen.   Hier begonnen onze dagen. Wat is goed voor de kinderen? Vanaf de fietsen voor me komt geen reactie. Maar, de onderbuurvrouw vraagt niet naar mij. Eberhart stierf toen het zijn bedtijd was. Vind je dat eigenlijk lang of kort? Vraag ik aan hem. Ik ken jou toch? Waarvan ook al weer? Ergens wist zij ook wel beter maar ik kon op dat moment haar lange verheugen niet met de grond gelijk maken. ‘Tot vanavond’, zeg ik zachtjes tegen de stropdas. In mijn hoofd maak ik zinnen. Met woorden als ‘later’,’ terugkijken’, en ‘trots’. Maar ik slik ze allemaal in want het is nog niet later. Gewoon, leven, zoals we altijd al deden. Dan was alles nog hetzelfde. Het vallen is gelukt, over het opstaan heb ik mijn twijfels. Maar nu zijn de herinneringen een vastgesteld aantal. Als sokken in een mandje; Ik dacht altijd dat ik het woord ‘nooit’ wel ...

De afspraak gepland. Naar de kapper. Mijn haar had besloten om op deze dag een nieuw kaal plekje lucht te geven. Nu zijn er 2 kale plekken. Ik zie het zelf niet, het zit aan de achterkant. En mijn muts die ik lange tijd niet zag is weer mijn vriend. Ik probeerde, per dag leven, alleen de heel korte termijn. Het is moeilijker dan ik dacht. Ik heb behoefte aan vooruitzicht. Het nieuws geeft me berichten over toeslagen, vuurwerk, corona en carbid schieten. Dat is niet wat ik zoek. Wat heb ik nodig?  Delen, lopen, fietsen, thee drinken. Mijn zus J wil met mij wordfeud spelen. En we maakten samen een slinger van goud en witte vlaggetjes met groene takjes eucalyptus.  

  In woorden van betekenis lees ik deze week over pelgrims. Ik had graag een keer naar Santiago de Compostella willen lopen, of naar Rome. We moeten dit bijstellen, naar het Pieterpad. Het Pieterpad, klinkt ook te ver weg. Waar ik nu wandel is gewoon in Tuindorp-Oost. De voeten zijn in beweging en ik loop de weg. Ik loop of fiets. Ben ik op weg, of ben ik er al? Ik plak papier op kartonnen bordjes, dat doe ik al lang. Ik kijk wat er achter de gescheurde stukjes papier ontstaat, soms is er opeens een kleur of motief of een gedachte. Soms wil ik het bewaren en wordt het toch iets anders. Ik vind het mooi dat mijn samenstelling niet vast ligt. Ik mag doen wat ik wil en ik geef de bordjes weg. Mijn bestemming is is hier. Het is vandaag.

 Houd moed heb liefde, staat op posters in Utrecht. Wees eerlijk en geef nooit op...... zegt Ingmar Heytze onze stadsdichter. Er warrelt een blaadje door de tuin door het wapperen van spreeuwen. 15 jaar geleden werkte ik mee aan een opdracht van een collega. We spraken over moederschap, twijfels en ik vroeg me af of ik goede keuzes maakte. Deze week ruimde collega R op en kwam het artikel tegen. Ze stuurt het mij, dan kan ik eens terug lezen wat er gebeurde en hoe het nu gaat met deze kinderen die op hun manier op pad zijn. Ik weet een verhaal van R wat ik met jullie wil delen. De vader van R, ergens in de tachtig was aan het tuinieren, dat deed hij graag. En terwijl hij in zijn klompen stond overleed hij. Hups, de aarde hing nog aan de klompen. Ik proef het en laat het door mijn gedachten gaan, hups je leven is klaar. Misschien een schrik of misschien was het goed. Hups hebben wij al een paar keer gevoeld. Dan zegt Strup woef. De kinderen vragen of ik koffie kom drinken. Is er lie...

  Veel gedaan in weinig tijd. Dochter J stelt iedere week hippe en fancy outfits voor mij samen. Cappuccino er bij, lief. Pepers van zoon G zijn naar Driebergen verhuisd, een heuse transplantatie om plantjes bij oma te laten overwinteren. Op de terugweg was er bijzonder roze, paars licht licht.  We waren ook een beetje de weg kwijt, geeft niets, de honden zitten knussig met ons in de achterbak, dat vind ik gezellig en vertrouwd. Bestraling 1. Ik heb een beetje schoolreisjes gevoel. Eerst de geheugen test, echtgenoot R mag en wil daar niet bij zijn. Het korte termijn geheugen is er niet best aan toe vind ik zelf. Toen ik research nurse was deed ik deze testen zelf bij kinderneurologie en mensen met ALS. Nu kan ik geen lijstjes met woorden onthouden, het voelt incompetent. Dit woord komt er heel gladjes uit. De bestraling was kort. Nog eens terugkijken in mijn boeken van moreel beraad, ik doe mijn schrift open. Een dialoog over overeenkomst en verschil. Voor welke keuze sta je n...

Vandaag verjaart mijn stoere zoon G. Werktp, wat schrijf ik nou, ik kan het zelf niet meer lezen. Ik drink thee zonder thee, warm water dus. Het was een tijd geleden dat ik in de nacht op mijn kamer zat. Ik wil echtgenoot R niet wakker maken. Door de nieuwe medicijnen is de druk een beetje van mijn hoofd af, slapen is dan weer een ander chapiter. Ik hoor dat de toekomst van de KLM aan een zijden draadje hangt. Ik vind dat naar voor ze, denk tegelijkertijd waar hang ik zelf aan? Geen zijden draadje, dat lijkt me zomaar te kunnen breken. Ik gebruik sisal touw om glimmende zilveren robuuste dennenappels te maken voor de herfst. Sisal is ook niet wat ik zoek. Zoek ik wel iets met een draadje, mijn armen en benen zijn sterk genoeg. Mijn hart is ook sterk, ik moet soms wel een beetje huilen, waar moet dit nu heen. Het licht komt er aan, het is volle maan, denk dat ik met Struppi naar buiten ga. Olijfje is niet zo matineus. Buurman K staat ook op, gelukkig. Het verjaarsontbijt met taart kan z...

  Het is stil. De douche van de buren bubbelt en de blaadjes buiten ritselen omdat ik ze zie wapperen. Texel was fijn, zoveel mensen gevuld met liefde. We logeerden bij een stoeterij waar veel teckels waren. De onze werden er stil van, lollig. Ik vond het buiten zijn een cadeau. Samen en dan weer met een groepje. Pruttelende koffie, een hond genaamd Prik met een baasje. Hinnikende paarden met gekleurde jasjes. We liepen naar de dijk en en naar het strand in de wind. Ik zit in stilte, gewoon weer thuis. Zoon G helpt even via zijn scherm.  Ik ben de letters op het scherm soms kwijt. Tekenen gaat wel, ik knutsel met de perforator, een mooie kleur van de gids van Artis. De kleur van de gaatjes, of nee de papiertjes die uit de perforator komen zijn schitterend. Ik zoek naar mijn woorden die ik met jullie wil delen. Wie weet gaat de radioloog me meer vertellen, morgen en overmorgen. Nu is het vandaag, ik maak woorden, schrijf en stoei met letters, zinnen en de liefde. De gekleurde ...

Later als ik dood ben, wil ik de vader worden. Een engel op mijn schouder, de vlinder die alles lichter maakt. Licht wat je wilt horen. Wil ik met je dansen zonder dat je weet dat ik jou in mijn armen hou.... Prachtige muziek. Opschrijven is weer wat anders. Diggy Dex, schreef het voor de Beste Zangers. Ik speel met de tekst. Mijn neuroloog noemt deze bestraling een kans. Ik ben vol vertrouwen en wil dit samen delen. De mensen om mij heen ook. Mijn woorden willen niet altijd wat ik wil, ik hou zo van woorden en ik ben ze vaak kwijt. Ik hoop op schrijven. Wacht op bestraling van mijn hoofd. Geduld en geluk, lopen met mijn honden. Later als ik dood ben, wil ik de vader worden. Een engel op je schouder die alles lichter maakt.

  Schrijfcursus in de bieb, misschien gek maar ik ben toch gegaan. Welk voorwerp is belangrijk voor je? Schrijf emoties, kenmerken en herinneringen in korte zinnen, 12 woorden zonder ik. En daar was een gedicht over mijn leven. Over mijn hond die toen ik vier was door de straten zwierf, later altijd weer terug kwam. Hij heette Brique, wij noemden hem Brikkie. Over breien leren, van mijn vriendinnen, toen ik tien was, zittend op een zak potgrond voor de deur van onze drogist. Mijn vriendinnen breiden de steken handig weg en ik was boos. Mijn breiwerk ligt nu gewoon in de kamer het is goed gekomen. Over liefde ontdekken, ik had een enorme haast, stel je voor dat je iets mist, als je achttien bent. En als je de liefde ontdekt, dan komen er ook tranen, delen, elkaar weer vinden en lachen. Nog meer delen als er kleine bloemetjes komen. Aan lange picnic tafels, brandend vuur en barbecue. Vieren dat ieder op zijn plek komt, is het hier of beter daar? Als je al deze woorden husselt komt er...

             Wat zal ik schrijven.... De honden zitten bij me in de kamer, de kinderen zijn naar hun geliefden en hun huizen. Vandaag was er nieuws over de tumor. De epilepsie was geen goede voorbode een paar weken geleden. De tumor is gegroeid. De neuroloog en de verpleegkundige specialist kwamen gelijk met het nieuws na de MRI. Ondanks dat we mondkapjes droegen drupten de emoties. Zelfs alleen onze ogen spraken. De tumor in mijn hoofd is mijn vriend, hij heeft me tijd gegeven en plezier, ik ken hem al 20 maanden. En nu wordt alles anders, of misschien toch niet zo anders. De dokters gaan volgende week overleggen. En ik mag het zeggen. Hoe mooi is het dat ik zoveel mensen heb leren kennen. De huisarts, wat een lieverd, zorgt voor ons allemaal, de psycholoog met een prachtige naam die met me meedenkt. Het expertise centrum voor euthanasie die me met zorg omringt en hulp T die me iedere week weer doet lachen onder het schrobben en stofzuigen. Ik r...

Ik denk na over het leven van Texelse vissers Jan en Biem van de vis. Het is een zwaar leven vertellen ze, aan Yvon Jaspers, waar is de trek, waar kan je in je hoofd vissen. 1 uur slapen en 2 uur werken en dat achterelkaar door. Twee weken geleden kreeg ik een rugzak van de kinderen. Een handig cadeau. Het lijkt wel een spelletje van vroeger, ik ga op weg en neem mee..... Sleutels van fiets en huis Zakdoekjes voor iemand die huilt of de neus wil snuiten Brillenschoonmaakdoekjes anders zie ik niets Medicatie voor onderweg indien nodig Flesje water voor mij of voor iemand anders Mondkapje voor in een winkel of ergens anders waar het nodig is Als dat er allemaal in zit en ik haal nog een halfje brood en een lekkere koek is de rugzak helemaal vol. Wat een gesleep. Een viskotter is er niets bij!

  Have we realy seen what we are Can we see what we are Shining star Only the beloved Keeps our secret Eyes shut, Eyes wide Send love That's me Send my love Centraal museum vorige week, Een installatie over muren en grenzen. Basel Abbas en Ruanne Abou Rahme speelden met bovenstaande woorden. Ik wilde het rustig bekijken op internet maar dat was niet mogelijk. Dan ga je toch nog even kijken, zei echtgenoot R vandaag. In mijn eentje fietste ik naar het museum. Opschrijfboek mee, de hele tentoonstelling van de ommuurde stad voorbij gelopen tot ik bij de Annex kwam aan het einde van de tentoonstelling. Wat een prachtige woorden en hoe heerlijk om in mijn eentje te genieten. Alleen naar het museum, hebben jullie dat wel eens gedaan?

Echtenoot R zit boven aan het werk en ik lag net even in de herfstzon een slaapje te doen. De honden zitten bij mij op de stretcher omdat de zon schijnt. Als ik de letters van dit stukje zou laten staan zoals ik ze typ dan zouden jullie lachen. Ik moet steeds terug naar de vorige zin voor verbeteringen. Een paar dagen geleden kon ik opeens niet op mijn woorden komen, gelukkig was vriendin J aan de deur om een verjaarscadeau te brengen. Ik wilde haar iets zeggen maar de letters kwamen helemaal verkeerd uit mijn mond, ik brabbelde een beetje maar dat was absoluut niet wat ik wilde overbrengen. De kinderen waren in de buurt en de huisarts kwam en als ik het goed zeg kreeg ik daarna een epileptische aanval. Eindelijk de snufjes gebruikt die ik al maanden meedraag, maar toch jammer. Ongeveer 3 maanden ben ik zonder Keppra geweest, ik was trots en blij en licht dat ik zonder al die pillen stevig op mijn benen kon staan. Ik fietste, zelfs op de e-bike en wandelde overal waar ik zin had. De sp...

  Keiblauw is de lucht vandaag, de zon schijnt voor ons en dat is mooi. Bezoek van lotgenoot H. Ik vind het bijzonder om haar weer te ontmoeten. We maakten een herfstslinger van papier en blaadjes uit mijn eigen tuin. Wij slingeren ons samen door tijd en energie die voor ons gereserveerd is. We weten allebei niet hoe lang dat is. 1 ding is zeker, wij zijn stoere vrouwen, met moed, liefde en strijdvaardigheid. Dat staat in het boek wat ik vanochtend van H kreeg. Women that matter, anders dan anders, vol aandacht, keuzes en strijdvaardigheid staat op de eerste bladzijde.  Bij het bladeren zie ik foto's van Malala, Josepine Baker, Karen Blixen en Peggy Guggenheim, inspiratie voor lezen, tekenen, fotograferen en kijken naar kunst. H. en ik hebben geen automatische piloot gevoel, we kijken continu naar mooie dingen om ons heen. Keuzes genoeg of misschien hebben we geen keus? Ik luister naar de beste zangers. Butterflies in stead, everything is all right, unlock the door, lekker har...

Ik heb voorpret, tussenpret en napret, voordat er iets begint. Opeens was er een idee, wat als ik nou een poosje naar Texel ga. Mijmerend over mogelijkheden met vriendin S die in Oosterend woont. Support van echtgenoot R die in het weekend komt logeren. Wat heb ik nodig als ik alleen op het eiland ben? Een fiets De honden Visite Een boek, welk boek ga ik dan lezen? Mod Podge,voor mijn papieren bordjes kunst Een blogboek En kaarsen voor als de stroom uitvalt. Misschien kunnen de kinderen een nachtje komen...... En vriendinnen, veel vriendinnen. Bezoek aan de boekwinkel van Open Boek, kopje koffie drinken daar. Het zou nog leuker zijn als ik op de Valk bij mijn buurvrouwen zou kunnen zijn maar zij zijn net als ik verhuisd. Er zijn puppies bij schaapherder Daphne. Ik ben goed in aaien. Dat is een mooie klus. Mijn hart wordt warm van de ideeën, anderen meenemen in deze droom. Een beetje bevriend blijven met het Corona virus helpt.

  Restaurant Misverstand, ik kauw er al de hele week op, een restaurant gerund door jonge mensen met dementie op SBS6. Is het moedig of mag je mensen met een hersenaandoening niet laten zien in hun momenten van twijfel en veranderde leven? De titel vind ik niet positief, het is geen misverstand, ik vind het waanzinnig goed dat deze deelnemers zich blootgeven. Trainen, verwelkomen, snijden en fileren en serveren in de keuken van Ron Blaauw, chef kok en Johnny de Mol. De ogen van de deelnemers, daar word ik zo door geraakt, ik herken de blik van het zoeken naar woorden of gevoel, of honderd andere dingen waar je even niet op kan komen. Aan de slag met makreel en een roux, dan lijkt het heel wat. Ik zie ze lopen met de borden vol vertrouwen, dan lopen ze een paar passen en weten niet meer welk tafelnummer ze willen bedienen, of welk gerecht ze aanprijzen. Er is ook een scene over de geheugentest, daar weet ik alles van, papiertje aanpakken, scherpe vouw en met je rechterhand weer teru...

Herinneren is mijn woord waarover ik schrijf deze week. Herinneren is iets uit het geheugen opdiepen, aan iets terug denken, onthouden, "doen denken aan". Ik lag in de ochtend in mijn houten ledikant en er zat een muisje in mijn klomp naar mij te kijken, ik denk dat ik drie jaar was. De muis was er echt, ik droomde niet.... ik voel hierbij geborgenheid van de ingestopte warme deken. Oogcontact met de muis. Dat is mijn eerste herinnering. We Were Liars van E. Lockhart las ik net uit. Het boek heeft groene glimmende letters en de eerste bladzijde begint met Welcome. Dat ziet er vriendelijk uit. Geborgenheid en opgroeien, keuze's maken en wat is het goede om te doen, ik heb van dit boek gesmuld.  "If you want to live where people are not afraid of mice, you must give up living in palaces"  Ha daar is de muis weer even. Op de kaft staat: We are liars We are beautiful and privileged We are cracked and broken A tale of love and romance A tale of tragedy Which are lies...

  Kies ik voor de trap, de lift of de uitdagende roltrap naar het schrijfcafé in Postzaal 2? In het oude postkantoor rook het niet nieuw maar ook niet oud.      10 dames samen met 1 heer, allemaal voorzien van een schrijfblokje van tools voor taal en enthousiasmerende kaarten van de bieb schreven een reisverhaal. Voor de zekerheid ging ik ging ik vorige week even kijken waar de cursus zou worden gegeven zodat ik niets zou missen van de les. We schilderden met taal. Kiezen uit een mooie lijst citaten over reizen zoals: Reizen is de kunst zich thuis te blijven voelen, van schrijver Eric van der Steen En: Wie samen kan reizen, kan ook samen leven, van Simon Carmiggelt Ik was vergeten hoe geborgen het voelt, al deze boeken en mensen die van boeken houden tussen de indrukwekkende dakspanten van het gebouw. We luisterden naar inspirerende woorden en voorbeelden van de schrijfdocenten. Maak een reisje in 80 woorden.  Schrijf een verhaal door naar een foto te kijken. De...

    "Dit is de kortetermijn tonijn. Lang bevolkte hij alle oceanen. Hij heeft geen zeeën van tijd". https://reclamearchief.com/videos/asn-bank-de-korte-termijn-tonijn De kortetermijn tonijn is het nieuwe karakter van de ASN bank, ik ben fan van deze reclames. De tonijn kijkt schalks en "kan er dus niets aan doen door zijn korte termijn geheugen".  Dat geeft mij een gevoel van herkenning, het is mijn nieuwe vriend. (als ik het kan onthouden!) Als je nog even verder kijkt op you tube dan  vind je ook het Databeessie, het vreet cijfers en heeft alles al uitgerekend. Het Zeepaardenpaartje over de warmte is ook een aandoenlijk filmpje ASN wil met geld de natuur herstellen dat lijkt me een mooi plan. In mijn agenda staat al een half jaar de world clean up dag op 19 september. Eerlijk gezegd hoef je daar geen datum voor te prikken, iedere dag is geschikt om buiten op te ruimen als je maar plastic handschoenen aandoet.... dat maakt dan weer nieuw plastic, maar helpt tegen C...

Door de extra tijd die ik krijg om te leven kom ik in contact met lotgenoten. Vorig jaar had ik er geen geduld en energie voor en nu ontmoet ik mensen op mijn pad die net als ik een beperkte levensverwachting hebben. Hoe bijzonder fijn is het om samen te praten en ervaringen uit te wisselen. Om geen tijd te verkwisten kunnen we elkaar begrijpen, meevoelen, meedenken en elkaar op ideeën brengen. Elkaar recht in de ogen kijken geeft buitengewone gesprekken. Een waardevolle koffie ontmoeting. Thuisgekomen voelde ik pas hoe geraakt ik was.  Ik ging even op de bank liggen, ook om de hitte van me af te laten glijden, ik moest een beetje huilen. Iedere keer de koers, voor zo ver ik dat kan, bijstellen. Voelen wat is van jou en wat is van mij.... De honden kwamen aangesneld en gingen als de gezusters Hamster uit de Fabeltjeskrant bij mij liggen, liefst zo dicht mogelijk tegen me aan. Om tot rust te komen zocht ik op YouTube naar de Fabeltjeskrant, getriggerd door de gezusters Hamster....

Na alle Texelse en Katwijkse hoogtepunten en avonturen is het stil. Buren, dochter J, zoon G, familie, bijna iedereen is op pad naar België, Frankrijk, Zeeland en Italië. De tuinen zijn stil, alleen de tweeling verderop oefent op brabbelen en lopen. Soms is het jongetje ondernemend heel koddig om te horen. Ik denk dat hij dan iets eet wat niet mag of aan een plant trekt. Het kleine meisje doet dat niet, grappig alles groeit vanzelf. De enigen die wel lawaai maken zijn Struppi en Olijf. Zij zijn van de bewaking. Als er onraad of gezelligheid is, zoals de postbode, de bel, een dichtslaande auto deur van de baas slaan ze aan. Ook de poortdeur wordt met een uiterste accuratesse in de gaten gehouden. Gisteren heb ik poes Diva B geaaid in het huis van dochter J. Diva geniet van de tuin en loopt over de schutting. Leuk maar komt ze dan nog terug? Ik doe daar wel stoer over maar voel me ook verantwoordelijk. Hops, na 20 minuten zet ze haar nagels weer tegen de schutting en komt ze even kijken....

Met de vrachtwagen zijn ze aangekomen aan de overkant, de kudde van Daphne. Op www.vrolijkeschapen.nl las ik dat de schapen uit werken gingen tussen Katwijk en Noordwijk. Hulp was gevraagd. Samen met schoonzus M werden we afgezet in Katwijk waar de blauwe bus van Daphne stond en daar gingen we. Daphne heb ik leren kennen op Texel, bij de Valk, we waren buren.  Ik mocht een keer mee om een lammetje geboren te zien worden en nu dus weer iets nieuws, lopen met de kudde.   Alle schaapjes bij elkaar, over de dijk en hup het fietspad op. Dan naar links het duinpad op. Wiebe, herder in opleiding en Daphne maakten intussen samen een herkauwpauzeplek in Noordwijk. En wij, 8 vrijwilligers, liepen met 2 herders, 1 hond, met jackje: "niet aaien" met bijna de hele kudde naar een nieuwe plek om te begrazen. De schapen waren energiek en nieuwsgierig, ze kiezen onderweg lekkere hapjes uit maar houden ook de kudde in de gaten. Ze lopen zonder mekkeren en zien er prachtig uit, ze kunnen zelfs ...

In de ochtendzon zit ik met mijn blogboek aan tafel, ik heb al 10 keer geluisterd naar Soldiers March van Robert Schumann. https://www.youtube.com/watch?v=wS_jtagpK2Q Deze bladmuziek is in de binnen kaft versierd met tekeningen uit het boek De Jongen, de Mol, de Vos en het Paard. Afgelopen week kreeg ik een ansichtkaart van dit boek. Echtgenoot R ging op bezoek om kennis te maken met een jongetje van 5, welk boek neem je dan mee? Ik dacht dat het boek over de jongen mooi zou zijn, R ging naar de kinderboekenwinkel in de stad. Hij kwam terug met 2 boeken, 1 voor de kleine jongen en 1 voor mij. Ik kreeg het boek dat ik had aangeraden, R dacht dat het bij mij zou passen. Voor het jongetje van 5 kocht hij een dierenboek, dat was vrolijker vond de mevrouw in de boekhandel. Het boek dat ik kreeg zat verpakt in prachtig papier met vakantie taferelen, een bootje, een eiland met 1 huisje, mensen op handdoeken op het strand. Het dwarrelt al 2 dagen de kamer rond, ik kan he...

Nieuwsgierig stapte ik verpleeghuis de Hollewal naar binnen. Het ging tien passen goed, ik keek naar rechts en zag secretaresse J. Daar kwamen al drie tranen, het overviel me toch. Verlies van gezondheid, verlies van werk, verlies van werken op Texel, het kwam binnen. In de verte zag ik leidinggevende A al zitten, hij zwaaide en kwam me binnen halen. Koffie? Zo kon ik even rondkijken in het kantoor, het schilderij van de dirigent hing er nog. A was er toen we op de Hollewal gingen werken niet weg van. Ik kijk vaak naar dirigent Benjamin Zander, hij geeft zoveel complimenten in zijn masterclass, de dirigent maakt geen geluid, hij beweegt enthousiast en laat alle muzikanten en instrumenten klinken. Zo is het in het verpleeghuis ook, de coördinator luistert, verzamelt gedachten van het hele team en zet dan de lijnen uit zodat iedereen het goed heeft. Ik wens dat de Hollewal dat de lijnen en de verzorgenden ook muziek maken en dat A net zo energiek is als Benjamin Zander: ht...

Wij hebben vakantie in een vakantie. Een weekend logeren in hotel Strandplevier in de Koog. Vanaf ons balkon op de tweede zie ik een camping en een bos, tenten en caravans. De kerkklok tingelt elk uur, paardenhoeven kletteren met hun hoefijzers en vervoeren vakantiegangers. Vogels kwetteren, lokken en zingen, kikkers die in de vroege ochtend plezier hebben onder en boven de plompenbladeren. Ik voel me een deelnemer aan het tv programma Bed & Breakfast zo op een ander logeeradres. Fijn om te zien dat ook in dit hotel na twee jaar toch een krasje op de bank komt en spetters op de fancy vintage blue muur. Ze hebben stootvaste kasten en een kleed op de p.v.c. vloer, een heerlijk bed en een regendouche. Beter binnen regen dan buiten. Lollig om vergelijkend waren onderzoek te doen met ons vakantiehuis. Dat brengt mij op nieuwe ideeën De zeewind waait om ons balkon en de zon verwarmt ons, ik voel me gelukkig. Vanmiddag was, hoe bijzonder, de open dag van hospice Texel, ...

Kanarie, zwaluw, moersleutel, kraai, beitel, bloes, schoen, nagel, schroevendraaier, rok, broek, arend....12 woorden onthouden en opnoemen. Cent, appel en tafel komen later in de test weer terug. Alleen in het ziekenhuis, dat voelt best kaal. Ik ben altijd samen met iemand als ik een afspraak heb. Indien ik de poli oncologie niet zelfstandig kon vinden mocht er wel iemand mee. Echtgenoot R zette me af als een pakketje bij de voordeur en aanmelden bij de poli ging prima. Een afspraak van 40 minuten bij oncoloog F: terug tellen vanaf 100 met 7 eraf, zoveel mogelijk woorden met een  c en ook nog 2 andere letters die ik vergeten ben noemen in 1 minuut. Wat is de datum van vandaag, waar ben je nu? Mijn korte termijn geheugen is niet goed, mijn hoofd deed zijn best en ik ook! Daarna nog de gezondheidsvragenlijst, daar heb ik van onthouden heb je hoofdpijn en hoe is je eetlust. En dan weer de drie woorden die ik moest onthouden, gelukkig wist ik ze nog. Na de test, s...

Goedemiddag mevrouw J en daar hebben we meneer A, fijn dat u er bent. Dames op de bovenste verdieping goed dat jullie er zijn! Zelfs een mevrouw uit een flat aan de andere kant van de tuin, welkom. Ik deed mee aan een buiten les in de tuin van een wooncentrum voor ouderen. Wegens Corona verschenen er veel ouderen op hun eigen balkon om met de les mee te doen. Fysiotherapeut B gaf de les en hield zeker 30 mensen in zijn flow en enthousiasme. We rekten en stapten, ademden en squatten. Ik deed energiek mee dus ik kan niet vertellen wat de ouderen bewoog... Ik wil graag mijn spierkracht hervinden, 1 oude teckel en 1 met een hernia brengen mijn hartslag niet omhoog. Een lijstje om mee te beginnen: * de tuinsport * 3 keer in de week fietsen, roeien en de armen trainen in de sportschool * 4 keer per dag een kwartier wandelen Ik veer er van op, dat maakt me blij. Fietsen in de sportschool helpt mij, gewoon trappen en zeker weten dat je niet omvalt. Roeien zonder water....

Loop maar door, dacht ik. Met Strup stak ik bij de stoplichten over. Voor mij stonden 2 ouderen op de stoep. Ze bleven maar staan. Dan maar een bochtje eromheen wegens Corana afstand. En toen zag ik het... Een bewoner van onze beschermd wonen opvang bij het Leger des Heils lag plat op het groene gras voor de flat. Op zijn rug, in stilte. Deze bewoner had de hele week al een beige tuinbroek van een bouwbedrijf aan. Het stond hem grappig. Ik had het al aan echtgenoot R verteld. Afgelopen winter had hij een Uggs outfit, compleet met laarzen en lammy jas. Ik zie hem als hij een keer of 4 per dag onderweg is naar de supermarkt. Hij loopt altijd snel. De ouderen waren bezorgd. Struppi ook, hij is gevoelig als een watje. Hij blafte 1 keer, dat is zijn sterkste kant, laten horen dat je er bent. En, er bewoog een knie. Gelukkig, de man was in leven. Strup dacht, ik herhaal deze actie, ging meer blaffen, de bewoner kwam kreunend omhoog. Brabbelde ja, ja, ja. Strup e...

Waar zal ik beginnen, ik kies voor de werkelijkheid. De MRI en ik zijn stabiel. Blij en licht voel ik me. Het ging verschrikkelijk goed in het  MRI apparaat vanochtend. Ik viel bijna in slaap terwijl vorig jaar mijn haren rechtop stonden van angst om in het apparaat geschoven te worden. Zo zie je maar, iedere dag is anders. Dan de fantasie. Soms mijmer ik over Texel. Dat ik daar woon met mijn buurvrouwen en werk bij Omring. Ik zou vast een bijbaantje hebben gevonden. Zoals helpen vogels wassen bij Ecomare. Ik zou zeker koffie drinken met coördinator L van Hospice Texel. Wij werkten allebei in het UMC Utrecht en ontmoeten elkaar weer bij de cursus Texel voor beginners. Een mooi plan, niet uitgevoerd, ik kan eens mailen of ze zin heeft in een ontmoeting. Mijn vriendin S leerde ik kennen bij de Montessori school in Houten. We waren allebei moeder van een 4 jarige die na de Kerst een nieuwe school gingen bezoeken. We hadden allebei een hondje waar we mee op het ...

Wat zit jij nou te kijken? Zoon G komt een emmer muurverf halen. Nick en Simon, zeg ik. Nick en Simon? Hoe kom je daar nou bij? Je eet geen vis, woont niet in Volendam, waarom kijk je daar naar? Eh..... Ze hebben altijd plezier, hebben een heel aparte taal waar ik om moet lachen. Ze zingen liedjes van Simon and Garfunkel uit mijn jeugd. Nick en Simon zoeken naar Paul Simon en Art Garfunkel en zijn in New York. Daar gaat je hart überhaupt van open. Ze zoeken in huizen, café "Old Friends" en zelfs in een verpleeghuis United Hebrew waar Simon and Garfunkel lang geleden een concert gaven. Onze Nick en Simon interviewen de oude mensen die daar nu wonen. Ze vroegen hoe oud ben je en hoe oud voel je jezelf. Er was een man van bijna 80 die zich 27 voelde, dit kwam omdat hij op zijn 27ste zijn liefde voor het leven ontmoette. De volgende vraag was aan een mevrouw van in de 90. Zij hield het meest van de leeftijd 4 jaar omdat er toen puppies in haar huis kwamen....

Vandaag gaat het boekje, de thesis, het proefschrift, van promovendus B. ingeleverd worden. Het gaat over ESES epilepsie bij kinderen. Ik weet nog dat hij er aan begon. Ik was zijn researchnurse en we hebben veel samen gewerkt. En gegeten, B heeft altijd zin in eten. En gelachen en soms gingen we de strijd aan over wat hoort, wat verplicht is bij wetenschappelijk onderzoek bij kinderen. We gingen naar Parijs met de Thalys voor een samenkomst voor een studie en brachten prachtig gekleurde macarons mee naar huis. En nu is het boekje af. Vorig jaar ging B samen met zijn vriendin S naar Melbourne voor een stage in het kinderziekenhuis. We dachten allebei dat we elkaar niet meer zouden ontmoeten, 6 maanden is een lange tijd.... Gisteren stond hij in de poort met een groot boeket voor mij. Om samen in de achtertuin iets te drinken. S hield een blog bij met prachtige foto's en zo reisde ik al die maanden een beetje mee! Het begon met het kopen van een auto en zo'n ...

Just in case you're ever down again remind youreself that every day is new you've got a friend it is for believing in for tomorrow there is a place my friend come on me in case you have a down again we are smiling there Flarden muziek en tekst van Jett Rebel , wat vind ik dat een toffe jongen. Nagellak opdoen en aantrekken waar zijn hart van opengaat. Ik wens jullie ook rebels te zijn, wees jezelf en vraag hulp. Dat laatste zeg ik vooral tegen mijzelf... en ik luister voor de tiende keer vandaag naar zijn muziek. https://www.youtube.com/watch?v=P1laEdRgOUQ&list=RDP1laEdRgOUQ&index=1 Het stroomt van de regen. De hond kijkt me smekend aan om niet naar buiten te gaan. Yoga op de mat gedaan Nu nog onder de paraplu brood halen. Om het lopen in de regen nog even uit te stellen wil ik jullie Soldier on van Di-rect niet onthouden. https://www.youtube.com/watch?v=xxmZuf1NFqQ&list=RDP1laEdRgOUQ&index=7 Just in case you're ever  down agai...

https://www.artis.nl/nl/ontdek/nieuws/2020/05/05/olifantje-geboren-artis/ Vlak bij zijn moeder en zussen stond het olifantje. Met zijn kleine slurfje deed hij de anderen na. Dapper diertje. De bewaker van het te wandelende pad noemde de naam: Phinh of Pinh. Klinkt als Finn. 1 van de zussen deed acrobatische trucs met twee rode ballen, heel knap. Ze nam ze steeds mee bij het lopen. Maar iedereen keek en riep naar het kleine olifantje en zijn moeder. Bij de mara's en de tapir's was een ooievaar op bezoek en de stokstaartjes liepen over hun zonnige stenen verblijf. Ze peuterden tussen de stenen of er nog een fruitje of zaadje zat en renden rondjes zodat je ze niet kon tellen. De lama's kauwden op tomaten. Het boeddha beeld in Artis bewoog niet, ik probeerde met vrede mijn eigen voetafdruk te maken. Zonder zorgen en verdriet. Dat las ik in een boek over loopmeditatie van de monnik Thich Nhat Hanh. Echtgenoot R haalde intussen lekkere koffie. Het is een nieu...

Vriend J stond die avond met zijn fiets op het gras onder mijn balkon. Wil jij met mij naar het nine to five lustrumgala van Unitas? Mijn ogen werden groot en ik heb ja gezegd. Zo'n galante prins die vol complimenten, grapjes en ongein zat. Wat een ongecompliceerd plezier, dansen in een lange jurk..... 1986, het stond deze week opeens helder op mijn netvlies door de cursus schrijf en groei . Deze week was mijn woord waar ik over schreef: ambitie en verlangen. De muziek van Dolly Parton zat in de opdracht en toen floepte ik zo even terug in die tijd. Tumble outta bed and I stumble to the kitchen. Pour myself a cup of ambition. Een paar weken na het gala stond ik met R op de trap, we kusten elkaar en we zijn samen sinds die tijd. J is een jaarclubgenoot van R. Hoe mooi is dat, 9 mannen, Best Undressed, in voor en tegenspoed tot op de dag van vandaag. Ambitie is iets tot stand willen brengen. Heb jij ambities? En wat zijn jouw verlangens?

Roggeslootweg op Texel, even op 2 stoelen een zonnebadje nemen. Als je zelf stil gaat zitten is er veel te luisteren. - ruisende struiken - een zoemende hommel - een vlieg die het geluid van een autorace maakt - ping zegt mijn telefoon, een appje - wind in mijn geknipte haar, ziet er uit als "Texels haar" zoals wij dat noemen - teckel Struppi die zich afvraagt of hij moet antwoorden op een blaffende hond in de verte. - konijn wat tussen de "barricadeplankjes voor onze honden" kijkt, dat geeft natuurlijk consternatie.   ik vraag me af wie er meer schrok, het konijn of de teckels, grappig. - stille vogels vliegen hoog voorbij en een vliegtuig borrelt door de wolken. - een zacht bewegend pluisje - niezen in mijn mouw - vlaggen van het park die tinkelen - rupsen die in een plant kroelen en knagen om vlinder te worden - weer een appje van mijn telefoon - vogels in de lucht, bzie tutututu, ief ief ief, witou witou en gewoon roekoe - rozenknopjes achter ...